Η περίοδος των γιορτών ήταν αρκετά επεισοδιακή για εμάς:
Γατάκι σαν ανεπιθύμητο χριστουγεννιάτικο δώρο. Μια νεαρή γατούλα με τα μωρά της στο δρόμο. Γατούλα με καμένο το στόμα από κάποιο χημικό. Πολλά, πάρα πολλά παρατημένα κουταβάκια. Αδέσποτα μικρόσωμα σκυλάκια σε επαρχιακή πόλη. Γκριφονάκι χτυπημένο και εξαθλιωμένο στο Περιστέρι...
Το 2010 μπήκε, εντυπωσιακή ημερομηνία για εμάς τους λίγο μεγαλύτερους, όταν ήμασταν μικροί ήταν μια ημερομηνία μακρινή, γεμάτη προσδοκία και μυστήριο. Παρόλα αυτά, το 2010 στην Ελλάδα δεν φαντάζει πολύ ευοίωνο για όλους εμάς που ασχολούμαστε με τα αδέσποτα. Μας βρίσκει εξαντλημένους ψυχολογικά, σωματικά και οικονομικά, αντιμέτωπους με μια κατάσταση που θα χειροτερεύσει πολύ μέχρι να αρχίσει να καλυτερεύει...
Γιατί ναι, ο Έλληνας άρχισε να ευαισθητοποιείται με τα ζώα. Ναι, στο δρόμο πολύ σπάνια να βρεθεί κάποιο ζώο που να πεθαίνει από την πείνα. Ναι, αρκετοί πλέον ενθουσιάζονται με την ιδέα να αποκτήσουν ένα ζωάκι.
Αλλά μετά τι; Δυστυχώς η ευαισθητοποίηση και η υπευθυνότητα δεν πάνε μαζί. Ξέρουμε να ταΐζουμε τα ζώα, αλλά όχι να περιθάλπτουμε και να στειρώνουμε. Ξέρουμε να υιοθετούμε με ενθουσιασμό, αλλά δεν ξέρουμε να φροντίζουμε υπεύθυνα το ζωάκι μας. Τα αδέσποτα και δυστυχισμένα ζώα πολλαπλασιάζονται...
Ήδη από την αρχή της χρονιάς είχαμε 2 ενήλικες γατούλες στειρωμένες στο δρόμο, μια που φαίνεται ότι βρισκόταν σε σπίτι και η δεύτερη που γνωρίζουμε σίγουρα ότι την είχαν και την εγκατέλειψαν. Έχουμε και 2 περιπτώσεις από γατάκια 7-8 μηνών, προφανώς από σπίτι και έγκυος στο δρόμο.
Όσον αφορά στα σκυλάκια και την κατακόρυφη άνοδο των εγκαταλείψεων κουταβιών, ισχύουν τα ίδια πράγματα. Ανευθυνότητα...
Ένα περιστατικό που μας πλήγωσε πολύ είναι τα δύο φοβισμένα σκυλάκια που είχαν αποκλειστεί στο διάζωμα της εθνικής στη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν καταφέραμε να τα πιάσουμε αλλά και δεν βρήκαμε στην συνέχεια τα πτώματά τους. Μακάρι να είναι καλά...
Παρόλα αυτά όλα τα πολυκαιρισμένα πτώματα σκυλιών που είδαμε στο διάζωμα μας σόκαραν... Σκυλιά στο δρόμο, ζουν και πεθαίνουν και δεν τα μαζεύει και ποτέ κανείς, σαν να μην ζουν σε πόλη πολιτισμένων ανθρώπων, αλλά στο βουνό... Ελλάδα, πόσο μας πληγώνεις...
Παρόλα αυτά, υπάρχουν και Άνθρωποι…
Εθελοντές διατεθειμένοι να οδηγήσουν οκτάωρο συνεχόμενο για να σώσουν από το δρόμο σκυλάκια που κινδυνεύουν, διατεθειμένοι να ξενυχτήσουν, να κάνουν το σπίτι τους καταφύγιο, να στερηθούν ένα καινούριο παλτό ή μια εκδρομή.
Υπάρχουν άνθρωποι που θα προσφέρουν έστω και 50 ευρώ για να έχουν τα σκυλάκια ενός καταφυγίου ένα ακόμα σπιτάκι ή τροφές.
Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να είναι μακρυά και όλα αυτά να μην τους αφορούν πραγματικά, παρόλα αυτά τους πονάνε και η βοήθειά τους μας ήταν ανεκτίμητη.
Από όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας στηρίζουν και με τους οποίους έχουμε άψογη συνεργασία είναι που παίρνουμε το κουράγιο να συνεχίσουμε. Και τους ευχαριστούμε θερμά.
Όπως ευχαριστούμε θερμά και τους κτηνιάτρους Αλίκη και Τζίνα Δέγλερη, Θωμά Μαραγκό, Γιάννη Μπάτσα και Φώτη Μάντη, για την ευαισθησία και την προσφορά τους στα αδέσποτα.
Ευχόμαστε οι επόμενοι μήνες νθα μας φέρουν όσο το δυνατόν λιγότερα δύσκολα περιστατικά αλλά και την δυνατότητα να βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα ζωάκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου