Κρήτη: Συγκλονίζει το γράμμα Φινλανδής που έφριξε με τις κακοποιήσεις ζώων

o παρακάτω συγκλονιστικό κείμενο το έστειλε από τη χώρα της, Φινλανδή τουρίστρια που επισκέφτηκε την Κρήτη και έγινε μάρτυρας περιπτώσεων κακοποίησης ζώων.

Ήρθε σε επαφή με το σύλλογό Χανίων, Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ, τους κατήγγειλε τα περιστατικά και τελικά υιοθέτησε δύο άσχημα κακοποιημένα ζώα.Τα πλήρη στοιχεία της είναι στη διάθεση του συλλόγου.
 

"Η πρώτη μου φορά στην Κρήτη ήταν τον Μάϊο 2012. Ο σκοπός ήταν να περάσουμε ετεροχρονισμένα τον μήνα του μέλιτος με τον σύζυγό μου σε ένα ωραίο ξενοδοχείο, να χαλαρώσουμε απολαμβάνοντας το φαγητό, την θέα και τον πολιτισμό. Το ταξίδι μας όμως κατέληξε σε κάτι τελείως διαφορετικό.

Πρώτα από όλα πρέπει να διευκρινίσω ότι δεν είμαι μια επιθετική και θορυβώδης ακτιβίστρια ή διαδηλώτρια για τα δικαιώματα των ζώων, αν και μία εβδομάδα στην Κρήτη πιθανόν να σε αλλάξει για πάντα, όσον αφορά στο θέμα αυτό. Είμαι ενήμερη επίσης για την δύσκολη οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα. Επίσης γνωρίζω ότι είναι μια τελείως διαφορετική χώρα σε σύγκριση με τις βόρειες χώρες όπως η Φινλανδία και η Σουηδία. Αυτό όμως που δεν γνώριζα και που με συγκλόνισε σαν τουρίστρια και σαν άνθρωπο ήταν ο τρόπος συμπεριφοράς των Κρητικών απέναντι στα ζώα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα αναγκαζόμουν αναπάντεχα να αντικρύσω τέτοια σκληρότητα, αναλγησία, απανθρωπιά και αμάθεια απέναντι στα ζώα. Λέγοντας αναπάντεχα εννοώ το εξής: κλείνεις διακοπές σε ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων σε μια υποτιθέμενη πολιτισμένη χώρα. Κοιτάς αυτές πανέμορφες παραδεισένιες φωτογραφίες του όμορφου νησιού και σχεδιάζεις να περάσεις τις τέλειες διακοπές, να απολαύσεις το φαγητό και τις όμορφες τοποθεσίες. Αλλά όταν βγαίνεις από το πεντάστερο ξενοδοχείο σου θα δεις πράγματα που θα αλλάξουν την διάθεσή σου για πάντα.

Αντιλαμβάνομαι ότι ο τουρισμός είναι μία βασική βιομηχανία στην Ελλάδα και βέβαια και στην Κρήτη. Υπό αυτήν την έννοια είναι τελείως ακατανόητο το ότι οι Έλληνες συμπεριφέρονται φρικτά στα ζώα και περιμένουν ότι οι τουρίστες απλά θα κλείσουν τα μάτια. Σαν τουρίστρια που έμεινα μόνο μία εβδομάδα έχω την υποχρέωση να πω ότι για να απολαύσεις το νησί πρέπει να είσαι τυφλός ή να κρατήσεις τα μάτια σου κλειστά κυρίως από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο και μέχρι να επιστρέψεις στο αεροδρόμιο πάλι. Η πραγματική Κρήτη είναι γεμάτη από εκατοντάδες αδέσποτα σκυλιά και γάτες, εκατοντάδες από κακομεταχειρισμένα σκυλιά, που υποφέρουν αλυσοδεμένα με κοντά λουριά, ντουζίνες από πεθαμένα σκυλιά και κουτάβια στον δρόμο πεταμένα από το παράθυρο ρου αυτοκινήτου ή αφήνονται εκεί να πεθάνουν, να χτυπηθούν από κάποιο αυτοκίνητο ή να αλυσοδεθούν κάπου χωρίς φαγητό ή νερό. Η θλιβερά λίστα είναι ατέλειωτη, και συνεχίζεται ... Αυτός είναι ο Κρητικός παράδεισος , που δεν περιέγραψαν στον ταξιδιωτικό οδηγό. Η θέα είναι τόσο άσχημη που δεν βλέπεις πια την ομορφιά του νησιού ή δεν αντιλαμβάνεσαι την γεύση των φαγητών, που τόσο επαινείται. Το μόνο πράγμα που σκέπτεσαι είναι τι θα μπορούσες να κάνεις να βοηθήσεις αυτά τα κακόμοιρα ζώα και πότε να πάρεις την πρώτη πτήση και να επιστρέψεις σπίτι.
 

Σοκαρίστhκα. Και ο άντρας μου επίσης. Νομίζω ότι στη ζωή μου ποτέ δεν ήμουν τόσο λυπημένη, συντετριμμένη και ποτέ δεν αισθάνθηκα τόσο ανήμπορη και αβοήθητη σε ταξίδι διακοπών. Πιο σοκαριστικό ήταν ο τρόπος που οι Έλληνες αντιδρούσαν όταν ρωτούσες για αυτήν την κατάσταση των ζώων: « Αυτός είναι ο τρόπος εδώ», «Μην φωνάξεις την αστυνομία, δεν θα βοηθήσουν», «Δεν υπάρχουν σκυλιά στην περιοχή του ξενοδοχείου, επειδή τα έχουν δηλητηριάσει». Μου είπε επίσης κάποιος ντόπιος ότι όταν ένα σκυλί αρρωσταίνει ή τραυματίζεται δεν βοηθείται ούτε το πάνε στον κτηνίατρο αλλά το αφήνουν ελεύθερο . Δεν χρειάζεται να είναι πια αλυσοδεμένο με μισό μέτρο λουρί σε μια βρώμικη αυλή αλλά το διώχνουν. Έτσι, αν δείτε στην Κρήτη ένα σκυλί με κολάρο, περπατώντας μόνο του, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει ιδιοκτήτη, σημαίνει απλά ότι έχει εγκαταλειφθεί.
 

Είναι ολοφάνερο ότι ο τρόπος μεταχείρισης των ζώων σε μια χώρα σου λέει πολλά πράγματα για τον λαό, κυρίως για το επίπεδο παιδείας και πολιτισμού του. Όταν κοιτάς σε όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο να καταπιείς ότι έκανες διακοπές σε μια Ευρω-χώρα. Η προσοχή και η ευθύνη της κοινωνίας , του περιβάλλοντος και των ζώων θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, κυρίως όταν ζεις από τον τουρισμό.

Τι σας κοστίζει περισσότερο; Το να έχετε χιλιάδες ζώα, που υποφέρουν λόγω των δικών σας ενεργειών και δείχνοντας την σκοτεινή πλευρά της χώρας στους τουρίστες, οι οποίοι ποτέ δεν θα ξανάρθουν, για να δουν τον αναξιοπρεπή τρόπο ζωής ή είναι καλλίτερα να λύσετε αυτό το πρόβλημα και αποδεικνύοντας την υπευθυνότητά σας;
 

Πού βρίσκεται η καρδιά σας;

Που είναι η αγάπη και η συμπόνια για τους μικρότερους και τους πιο αδύναμους;

Δίνω όλο μου τον σεβασμό στους ανθρώπους στην Κρήτη που δουλεύουν για τα αδέσποτα. Αυτό που κάνετε είναι ανεκτίμητο και θέλει μεγάλο θάρρος, δύναμη και κότσια. Σας ευχαριστώ όλους για την υποστήριξή σας στην μικρή μας προσπάθεια να βοηθήσουμε έστω και λίγο....

Άννα

(Δικηγόρος, 30 χρονών και ιδιοκτήτρια δύο σκυλιών)

Πηγή: http://www.adespoto.gr/index.php?option=com_content&;view=article&id=4926:kriti-sygklonizei-to-gramma-finlandis-poy-efrikse-me-tis-kakopoiiseis-zoon&catid=35:generalnews&Itemid=67

Κερατέα - Η ανευθυνότητα δεν έχει τέλος...

Έτσι εγκατέλειψαν σκυλάκι έξω από ιδιωτικό καταφύγιο στην Κερατέα.
Δεμένο από το στόμα με σκοινί...
Προφανώς να μην γαβγίζει και τους καταλάβουν για να καλέσουν την αστυνομία όταν το εγκατέπειπαν;
Ποιός ξέρει;
Μακάρι να μπορούσε και αυτό το άμοιρο ζωάκι να μιλήσει και να μας πει την ιστορία του...
Σε ένα ήδη τραγικά υπερφορτωμένο καταφύγιο που δεν μπορεί να καλύψει ουτε τις ανάγκες των υπαρχόντων ζώων ήρθε να προστεθεί και αυτό... Και είναι λυπημένο, γιατί προφανώς ήταν σε σπίτι και τώρα είναι μόνο του ένα μικρό χώρο.
Παρακαλούμε όποιος έχει χώρο στην καρδιά του για αυτήν την σκυλίτσα ας την πάρει σπίτι του. Είναι πάρα πολύ ήσυχη και γλυκιά, περίπου 55cm ύψος και 20 κιλά.
Θα δωθεί με Microchip και προσφέρεται η στείρωση, εξετάσεις αίματος και τα εμβόλιά της. Την ονομάσαμε Αμελί.
adespotakia@gmail.com

Παρατημένα κηνυγόσκυλα σε όλη τη Ρόδο (αναδημοσίευση)

http://adespoto.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1291:2010-11-10-12-08-17&catid=35:news&Itemid=67
Ένα blog αφιερωμένο σε ένα κυνηγόσκυλο που έχασε τη μάχη για τη ζωή, από ασιτία, καθώς το καταδίκασαν αυτοί που το εγκατέλειψαν έρχεται να αποκαλύψει κάθε περιστατικό κακοποίησης κυνηγόσκυλων στο νησί της Ρόδου, σύμφωνα με το email που λάβαμε.

Με την υπόθεση αυτή είχε ασχοληθεί και το adespoto.gr, τον Απρίλιο 2010, όπου μόνο στα Κοσκινού βρέθηκαν 4 σημεία με δεκάδες κυνηγόσκυλα να ζουν δεμένα, σε κλουβιά και σε άθλιες συνθήκες. Μετά την κατακραυγή από τοπικά,εθνικά και διεθνή ΜΜΕ, ο Κυνηγετικός Σύλλογος Ρόδου προχώρησε σε αποστολή επιστολών στους ιδιοκτήτες των ζώων καλώντας τους να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των σκύλων τους. Ακόμα και σήμερα, τα σκυλιά παραμένουν στα ίδια σημεία, με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ελλιπή φροντίδα εκτός από δύο που απομακρύνθηκαν από τα 2 δέντρα που ζούσαν και έπασχαν από Καλαζάρ. Άγνωστο τι απέγιναν αφού ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης τους δεν ήταν συνεννοήσιμος.

Στο blog του Black Velvet ,http://antihuntersrhodes.blogspot.com/

όπως λεγόταν ο άτυχος γκέκας που δεν κατάφερε να ζήσει, συγκεντρώνονται φωτογραφίες από κυνηγόσκυλα που βρέθηκαν παρατημένα στη Ρόδο, όλα επειδή δεν κυνηγούν ή επειδή είχαν κάποια ασθένεια. Αυτό το αίσχος πρέπει να σταματήσει και οι κυνηγοί να πάψουν να φωνάζουν ότι είναι αθώοι και φιλόζωοι!!!
http://www.youtube.com/watch?v=fv-R_XXe7o0&feature=player_embedded






http://antihuntersrhodes.blogspot.com/

Η περιπέτεια ενός τετράποδου φίλου...

Άλλο ένα μαιλ που λάβαμε, χαρακτηριστικότατο για το τι μπορεί να συναντήσει κανείς στις διακοπές του στην ελληνική επαρχία. Μόνο που στην επαρχία τα αδέσποτα σκυλιά δεν ζούνε και πάρα πολύ, εκτός κι αν είναι μικρόσωμα και δεν φαίνονται απειλητικά, οπότε γλυτώνουν τον άμεσο τουφεκισμό ή την φόλα.
Και εμείς το έχουμε συναντήσει αυτό, σε επαρχιακή πόλη το χειμώνα. Τα "αδέσποτα" της περιοχής να είναι ένα κοπάδι με σκυλάκια κάτω των 10-12 κιλών, με βεβαιότητα όλα παρατημένα από σπίτια, πιθανότατα σκυλιά παραθεριστών που θεώρησαν ότι είναι ένα καλό σημείο να αφήσουν το σκυλί τους έξω από το σουβλατζίδικο του χωριού.
Το σκυλάκι αυτό βρέθηκε στο Δήμο Αιτωλικού. Στην αμυδρή περίπτωση που κάποιος το έχασε και το ψάχνει, ας επικοινωνήσει με το rebefele@yahoo.gr.
Ευχόμαστε το πλασματάκι αυτό να τα καταφέρει και σύντομα να είναι καλά. Και φυσικά να βρει το δικό του σπίτι.
Ήταν τυχερό που βρήκε στον δρόμο του έναν σπάνιο άνθρωπο που δεν αδιαφόρησε...


«Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια» και από φτώχεια θα χορτάσουμε από εδώ και πέρα και θα αρχίσουμε ένα σωρό διαμαρτυρίες. Η φτώχεια των συναισθημάτων μας έχει προλάβει πολύ καιρό πρίν και οι διαμαρτυρίες γι’αυτήν ήταν ελάχιστες, γιατί ελάχιστοι μείνανε να θυμίζουν τον πλούτο που φέρνει η αγάπη για τα πάντα. Αυτού του είδους η φτώχεια δεν ένοιαξε κανέναν?
Ήταν Τετάρτη 18 Αυγούστου, στη μέση του δρόμου, μπροστά στο λιμανάκι δίπλα στο Κατράκειο, ένα μικρόσωμο λευκό κανίς ήταν ξαπλωμένο στο δρόμο γεμάτο αίματα και μύγες σε όλο του το σώμα. Δεν είχε καν το κουράγιο να αποφύγει τα διερχόμενα οχήματα, τα οποία με ελιγμούς τον απέφευγαν. Οι περίοικοι απ’τα μπαλκόνια και από το δρόμο κοιτάζοντας τον, σχολίαζε ο καθένας την κατάσταση του με διαφορετικό τρόπο, άλλος με οίκτο, άλλος με απέχθεια αλλά κανείς δεν τον πλησίαζε.
Περιπλανιόταν χτυπημένος και αβοήθητος και μαζί του περιπλανιόταν και η συμπόνια, η αγάπη, η καλοσύνη, η ανθρωπιά. Παρόλο που στην περιπλάνηση αυτή συναντήθηκαν πολλά «ανθρώπινα» βλέμματα, κανένα δε στάθηκε να τον βοηθήσει και μαζί με την ψυχούλα του θα έφευγε ότι μας κάνει ανθρώπους..
Περνώντας με το αυτοκίνητο τον είδαμε, ούτε μια στιγμή δεν σκεφτήκαμε να τον προσπεράσουμε, τον βάλαμε μέσα και τον πήγαμε στο Κτηνιατρικό Κέντρο στο Αγρίνιο. Εκεί οι δυο κτηνίατροι και η νοσηλεύτρια, όταν τον ξυρίσανε και φάνηκε το μέγεθος του προβλήματος, πάθανε σοκ και είπανε ότι δεν είχαν ξαναδεί κάτι τέτοιο. Είχε απώλεια οστού ανάμεσα στα μάτια, το οποίο μας είπανε ότι προήλθε πιθανόν από πολλαπλά χτυπήματα με αιχμηρό αντικείμενο από ανθρώπινο χέρι. Το ένα μάτι είναι ήδη χαμένο και το άλλο έχει σοβαρή φλεγμονή και απώλεια όρασης. Του βάλανε ορό και νοσηλεύτηκε για εντατική θεραπεία για 48 ώρες (επειδή οι λεπτομέρειες είναι σοκαριστικές σταματάμε εδώ την περιγραφή).
Η θεραπεία θα έπρεπε να συνεχιστεί στο σπίτι, οπότε ναρκωμένος μεταφέρθηκε την Παρασκευή το βράδυ στο σπίτι μου όπου και βρίσκεται ακόμη.
Και θα προσπαθήσω να φροντίσω αυτή τη μεγάλη ανοικτή πληγή που αν και δεν είναι στο σώμα μου, με πονάει πολύ στην ψυχή μου. Δεν θα σιχαθώ γιατί η αγάπη μου είναι πολύ πιο δυνατή και η μόνη απέχθεια που αισθάνομαι είναι για αυτόν που το προξένησε αυτό που άλλοι προσπαθούν με πολύ αγάπη, ψυχή και κόπο να θεραπεύσουν.
Θέλω να γίνει κάτι που θα με κάνει επιτέλους υπερήφανη που ανήκω στο γένος των ανθρώπων, να σταματήσω να ντρέπομαι τόσο πολύ για το είδος μου.
Παλεύοντας με τις μύγες που είχανε βρεί σπίτι πάνω του και με τα σκουλήκια που δεν περιμένανε να πεθάνει τρώγοντας το ζωντανό, παλεύοντας για τη ζωή του, που προσπάθησε τόσο πολύ κάποιος να του την πάρει αν και δεν την χρώσταγε σε κανέναν, πόσο μάλλον σ’ αυτόν. Είμαι σίγουρη ότι πάλευε και με την καλοσύνη του και την αιώνια αγάπη του για τον άνθρωπο που τόσο άσχημα και οδυνηρά τον πρόδωσε. Και όταν κάποιος βρέθηκε να τον πάρει από τον δρόμο, ένιωσε πως οι δυνάμεις του μπορούσαν λίγο να τον εγκαταλείψουν πως κάποιος ίσως και επιτέλους φρόντισε γι ’αυτόν και αφέθηκε σαν το πληγωμένο παιδί στην αγκαλιά της μάνας του. Από εκείνη την ώρα έπαψε να παλεύει με τις μύγες και τα σκουλήκια, αυτά τα πάλεψαν οι γιατροί και κέρδισαν. Για τη ζωή του συνεχίζει να παλεύει και δεν ξέρω αν αποφάσισε ζυγίζοντας τα – και με πολύ σοφία πλέον – αν αξίζει να είναι ακόμα ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.
Υ.γ.1 Κάθε δήμος της χώρας εκταμιεύει κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση που αφορούν το σιτισμό και την περίθαλψη των αδέσποτων ζώων. Θα ήθελα να γνωρίζω αν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος γι’ αυτό στο δήμο Αιτωλικού
Υ.γ.2 Ο σκυλάκος είναι μικρός σε ηλικία και μέγεθος και είναι αρσενικός. Βρέθηκε φορώντας ένα μπλέ απλό λουράκι και ήταν κουρεμένος. Πιθανόν να ανήκει σε κάποιον.
Υ.γ.3 Επειδή μένω σε διαμέρισμα στην Αθήνα και φιλοξενώ ήδη αρκετές γάτες είναι απαραίτητη η ανεύρεση σπιτιού για το σκυλάκο, στο οποίο θα βρεί αγάπη, είτε αυτό είναι το σπίτι που είχε είτε ένα καινούργιο. Όποιος ενδιαφέρεται παρακαλούμε να απαντήσει στο παρόν μήνυμα (rebefele@yahoo.gr).
Ευχαριστώ προκαταβολικά για τη δημοσίευση του κειμένου…

Με βρήκαν στην Πάρνηθα...

Λάβαμε την ακόλουθη αγγελια...
Το "χάσανε" το σκυλάκι στην Πάρνηθα και δεν το παίρνουν πίσω. Γιατί να το πάρουν εξάλλου; Στο βουνό είναι καλύτερα, είναι και πιο κοντά στην φύση. Έμεινε ο μικρός να κοιτάζει τα αμάξια που περνούν και να αναρωτιέται τι έκανε λάθος και τον πέταξαν και τι συνεχίζει να κάνει λάθος και κανείς δεν τον θέλει. Αλλά σίγουρα θα έχει και παρέα εκεί που είναι, όλα τα άλλα "χαμένα" σκυλιά, τα θύματα της φιλοζωίας μας.

Θα γίνουμε άραγε ποτέ σαν λαός υπεύθυνοι για τα αδέσποτα; Ή πάντα τα ζώα για εμάς θα είναι αντικείμενα, παιχνίδια που τα χρησιμοποιούμε μέχρι να τα βαρεθούμε και μετά τα πετάμε στο βουνό και στους σκουπιδότοπους;
Έτσι ξέρουμε να πληρώνουμε τον "καλύτερο φίλο του ανθρώπου" για την αφοσίωση και την λατρεία του: Με εγκατάλειψη, πόνο, αρρώστια και φόλες.
Μπράβο μας, περήφανοι ας είμαστε για μια ακόμα φορά για το υψηλό ελληνικό πνεύμα και ήθος, και πάνω από όλα για την κουλτούρα και τον πολιτισμό μας.

Καλή τύχη σκυλάκι. Εδώ που έμπλεξες πραγματικά σου χρειάζεται.





Με βρήκαν στην Πάρνηθα, ψηλά κοντά στο παλιό ξενοδοχείο Ξενία. Εντόπισαν τα αφεντικά μου, τα οποία όμως είπαν ότι με είχαν χάσει 1 χρόνο τώρα, η κοπέλα, που φέρεται ως ιδιοκτήτρια συμπαθεστάτη είπε ότι με βρήκε κουτάβι και μετά ξαναχάθηκα, αλλά ο πατέρας της από ότι καταλαβαίνω δεν με θέλει καθόλου....έχει λέει η κοπέλα και προβλήματα υγείας, έχει την καρδιά του, εγώ τους είπα, ότι τα σκυλιά ενδείκνυνται σε καρδιοπαθείς....αλλά η κοπέλα είπε ότι δεν μπορεί να με πάρει πίσω....διότι οι γονείς της έχουν προβλήματα υγείας....και έτσι, πιστέψτε με, είμαι πολύ όμορφος, γλυκός και καλός χαρακτήρας και ψάχνω ένα σπίτι που να με αγαπούν, και όχι να με αφήσουν να χαθώ, και να κοιτάζω όλα τα αυτοκίνητα που περνούσαν από την Πάρνηθα με απέραντη λύπη ψάχνοντας αφεντικό....Αν ενδιαφέρεστε παρακαλώ πολύ καλέστε στο 6944 737240
η στο 6942254784.