Ο Παρασκευάς έζησε πολλά χρόνια κοντά στην Βίκυ αλλά όχι αρκετά δυστυχώς. Τον αγαπήσαμε όλοι πολύ, ήταν ένας γατούλης σύμβολο για το πόσο αρμονική μπορεί να ειναι η συμβίωση με την γάτα μας κατά την εγγυμοσύνη αλλά και μετά. Πάντα διακριτικός στο πλάι της Βίκυς, πάντα κύριος με τα μωρά, τρυφερός και χαδιάρης. Μόνο λίγο λιχούδης και γκρινιάρης με το φαγητό, αλλά και αυτό του το χαρακτηριστικό ήταν χαριτωμένο.
Αντίο Παρασκευούλη....
2 σχόλια:
από τι έφυγε ο γατούλης αν επιτρέπεται?
Ένα γλυκό και νοσταλγικό "αντίο" κι από εμένα στον γλυκό και τρυφερό Παρασκευούλη και ας μην τον γνώρισα ποτέ.
Δημοσίευση σχολίου