Δεν έχει τέλος τελικά η μιζέρια... Δεκάδες είναι τα μαιλ που λαμβάνουμε καθημερινά με περιστατικά εγκατάλειψης, κακοποίησης και αδιαφορίας πάνω σε ψυχούλες που δεν φταίνε σε τίποτα...
Μια από τις αγγελίες που μας προωθήθηκε είναι η ακόλουθη. Υπάρχει κανείς να μπορεί να βοηθήσει αυτό το σκυλάκι;
Το ροτβάιλερ που βλέπετε στις φωτογραφίες εγκαταλείφθηκε τα Χριστούγεννα στη Πεντέλη από τους ασυνείδητους ιδιοκτήτες του, προφανώς επειδή αρρώστησε από καλαζάρ. Οι αδικαιολόγητοι ιδιοκτήτες σκέφθηκαν να το αφήσουν στη τύχη του. Περιφερόταν μαζί με άλλα μέχρι που ευτυχώς για εκείνο, το πήραμε και το πήγαμε στη Φιλοζωϊκή εταιρεία στο Κορωπί, όπου νοσηλεύεται εδώ και ένα μήνα.
Οι κτηνίατροι μας είπαν πως η αρρώστια δεν έχει πειράξει ζωτικά του όργανα και ότι το σκυλάκι θα αναρρώσει. Επειδή όμως είναι αδέσποτο, υπάρχει περίπτωση να υποτροπιάσει.
Πρέπει να παίρνει το χάπι του για τουλάχιστον 6 μήνες, προκειμένου να κυλήσει ομαλά η ανάρρωσή του.
Όπως καταλαβαίνετε, το σκυλάκι πρέπει οπωσδήποτε να υιοθετηθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα, γιατί σε 10 μέρες η Φιλοζωϊκή θα το επιστρέψει εκεί από όπου το πήρε, στη Πεντέλη. Χρειάζεται μια ζεστή αγκαλιά να το προστατεύσει, γιατί και εκείνο είναι πολύ ήσυχο και καλόβολο. Είναι σίγουρο ότι θα κερδίσει αμέσως την εμπιστοσύνη και την αγάπη, όποιου το υιοθετήσει!
Εάν ενδιαφέρεσθε, επικοινωνείστε με τη Μαρία στα τηλέφωνα : 210-6710309 (απόγευμα) και 210-8105798 (πρωϊ 11-15).
2 σχόλια:
Ο ημίαιμος λύκος μου νοσεί από καλαζάρ. Μια μέρα δεν έφαγε και κατευθείαν τον πήγα για check up. Δύο βδομάδες ήταν κατάκοιτος, τον βοηθούσα να κάνει κακά, ήταν μόλις οκτώ μηνών. Κάποιο κάθαρμα τον άφησε και έφυγε (χωρίς scalibor)οταν ήταν μόλις τεσσάρων (υπολογίζω). Ο γιατρός είναι φίλος μου, μου λεέι το glucatine θα του κάνει ζημιά. Ετσι πηγαμε (με ρίσκο αφού με την πρώτη ανορεξία χτύπησε καμπανάκι)μόνο με σχεδιασμένη διατροφή ,zylapour και τόνους αγάπης (μαζί με μπόλικα λεφτά - χαλάλι του). Σήμερα πέντε χρονια μετα ο λεβέντης μου πετάει, τρέχει μαζί μου, και είναι γλύκας με δύο χαπια την ημέρα και ακομη περισσότερη αγάπη. Συμπέρασμα 1)Μην τα παρατάτε!! 2)όλοι οι κτηνίατροι ΔΕΝ είναι τυχοδίωκτες 3) Η μεγαλύτερη ανταμοιβη είναι οταν τον βλέπω δυνατό να κοιμάται στην αγκαλιά μου αν και είναι 38 κιλά !! 4) Ζώ πιά 700 km μακρία από την Αθήνα αλλιώς θα το φρόντιζα το σκυλάκο της φωτογραφίας, να ξέρετε πάντως οτι όποιος τον αναλάβει θα έχει άλλη μια καρδιά να χτυπά μόνο γι΄αυτόν
http://www.facebook.com/#!/profile.php?ref=profile&id=1474672176
κι εγω μάζεψα την Καντυ μου με καλααζαρ και πάει φίνα. Πιο γλυκό σκυλί δεν υπάρχει.
Αλλά νόμιζα πως είχε χαθεί ή κάτι τέτοιο, δεν το ειχα φανταστει πως υπαρχουν ανθρωποι που παρατανε τα ζωα τους οταν αρρωσταινουν....
...ένα θα πω, ο μπαμπάς της βιάστηκε να την πάρει μαζί του γιατί ξέρει πόσο δενεται το ζωάκι που το βοηθας να γινει καλα, 2 βδομαδες μαζι μου και η Καντυ με λατρευει... βεβαια οχι και τοσο τα βλαμμενα τα μποξερακια μου αλλα... συμβαινουν αυτα :)
selene
Δημοσίευση σχολίου