Νίκος Δήμου , Αποχαιρετιστήριο στον Τελίτσα

Οι γάτες του Νίκου Δήμου

Πολλοί από εμάς που ζούμε με γάτες γνωρίζουμε τον συγγραφέα Νίκου Δήμου, από τις πιο δυνατές πέννες που έχουμε αυτή τη στιγμή στον Ελλαδικό χώρο.
Ο Δήμου έχει περάσει και τελέσει από όλα τα επικείμενα σταδία έκφρασης .
Συγγραφέας για πάνω από μισό αιώνα, ποιητής , διαφημιστής (τη χρυσή εποχή της διαφήμισης) , παρουσιαστής, δημοσιογράφος , σχολιαστής , δεινός Blogger , έχει χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο με το οποίο μπορεί κάποιος να εκφραστεί προφορικά ή γραπτά.
Χωρίς να του αρέσουν οι ταμπέλες ή να προσδοκά κάποιον τίτλο έχει θεωρηθεί επαναστάτης με αιτία, και με ακράδαντα επιχειρήματα , άβολα βολεμένος συγγραφέας, ένα ζωντανό πείραμα με δράση και αντίδραση.
Μέσα από τα blog του πέτυχε μια πραγματική και ουσιαστική επαφή με τους αναγνώστες του , επίκαιρο και διαχρονικό. Χωρίς να φοβάται να εκτεθεί, χωρίς να φοβάται να αντιμετωπίσει το κοινό του, του αρέσει να ανακατεύεται μαζί τους και να γίνεται ένα ψηφιδωτό ιδεών και απόψεων.
Τα blog του διαδέχθηκε ένα επίσης πολύ ζωντανό site, το www.ndimou.gr,
Στο οποίο διαθέτει δωρεάν για ανάγνωση βιβλία του.


Για τους γατάδες ας μου επιτραπεί η έκφραση αποτελεί ορόσημο, όχι γιατί έχει εκδώσει ένα χαριτωμένο βιβλιαράκι με πρόσχαρα ποιήματα για τροφαντές γατούλες με χαρούμενα σχέδια, είναι ένας συγγραφέας με παρουσία 52 χρόνων 57 βιβλίων με θέματα διορατικά που αφορούν κοινωνικούς προβληματισμούς και σημάδια των καιρών , στοχαστικές συζητήσεις εσωτερικού μονόλογου , κι όμως μέσα σε όλη αυτή τη λαμπρή πορεία άνοιξε την καρδιά και τη ζωή του στις γάτες και έγραψε για εκείνες με έναν τρόπο μοναδικό.

ο Νίκος Δήμου αγάπησε την γάτα και αγαπήθηκε από αυτήν.
Αγαπήθηκε πολύ και από εκείνους που ζουν με γάτες, μια ολόκληρη φιλοσοφία, ένας διαφορετικός τρόπος ζωής για κάποιους τόσο γνώριμος και για κάποιους άλλους τόσο αλλόκοτος και παρεξηγημένος.


Ο συνομιλητής των γατών


Ο Δήμου μας αφηγείται ιστορίες γατών που επισκέφθηκαν τη ζωή του , άλλες έζησαν διπλά του για χρόνια , άλλες ήρθαν για λίγο κι έφυγαν , ωστόσο όση αγάπη κι αν έχει για τις γάτες ο ίδιος στο τέλος κάθε ιστορίας που αφηγείται σου μένει μια πικρή γεύση στο στόμα, οι γάτες όσο δυνατές και ανεξάρτητες θεωρούμε ότι είναι τόσο τραγικές φιγούρες μπορεί να θεωρηθούν την ίδια στιγμή.


Εδώ σας παρουσιάζουμε ένα απόσπασμα από το βίβλο των γατών που γράφτηκε το 1977, απο το Νίκο Δήμου.

Ο Νίκος αυτές τις μέρες έχασε ένα αγαπημένο του γατί, τον Τελίτσα.
Νίκο λυπάμαι που ή πρώτη μας αναφορά σε αυτό το blog για σένα που σε θεωρώ επανάσταση του πνεύματος, συνάδει με τον χαμό του Τελίτσα...
εύχομαι να είναι όλοι εκεί.
Καλή αντάμωση.

"Ο άκακος Τελίτσας έφυγε για τον παράδεισο τον γάτων – όπου κι εγώ ελπίζω να πάω «μετά».

ΜΕΤΑ

Άραγε θα είναι εκεί;

Άραγε θα είναι όλοι εκεί;

Με όρθιες ουρές θα έρθουν
να τριφτούνε στα πόδια μου;
Θα χουρχουρίσουν στα γόνατά μου;

Αυτοί, που μου λείπουν κάθε μέρα,
θα είναι εκεί;

Αν ο Θεός είναι
αν είναι Πανάγαθος,
θα φτιάχνει για τον καθένα
τον δικό του Παράδεισο.

'Αραγε θα είναι όλοι εκεί; "

Από το βιβλίο των γατών
Νίκος Δήμου