Το Αδεσποτολόγιο συμμετέχει στην συγκέντρωση της 4ης Οκτωβρίου, στις 11 η ώρα το πρωί έξω από την Βουλή, κατά την διάρκεια της οποίας θα επιδοθεί ψήφισμα στον Πρόεδρό της, ενώ στις 2 η ώρα το μεσημέρι θα δώσει συνέντευξη τύπου από την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Φιλοζωικών Σωματείων στην αίθουσα της Ε.Σ.Η.Ε.Α. (Ακαδημάς 20).
Παρακαλούμε για την παρουσία σας στις 11 στην συγκέντρωση και την ενεργό συμμετοχή σας για την διανομή φυλλαδίων.
Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε όλοι εκεί.
Επικοινωνία: adespotakia@gmail.com
Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010
Arte Movimiento
Το Αδεσποτολόγιο εύχεται καλή επιτυχία στην νέα προσπάθεια της Νατάσας, μιας καταπληκτικής εθελόντριας και γατομάνας που έχει βοηθήσει αμέτρητα γατάκια, αλλά και σκυλάκια.
Η Νατάσα άνοιξε μια καινούρια σχολή με μαθήματα χορού, γιόγκα, πιλάτες, capoeira, αλλά και ακροβατικών!
Ευχόμαστε να πραγματοποιήσει το όνειρό της.
Περισσότερα εδώ.
Η Νατάσα άνοιξε μια καινούρια σχολή με μαθήματα χορού, γιόγκα, πιλάτες, capoeira, αλλά και ακροβατικών!
Ευχόμαστε να πραγματοποιήσει το όνειρό της.
Περισσότερα εδώ.
Έκκληση για φιλοξενίες - εθελοντές
Δυστυχώς το φθινόπωρο δεν εξελίσσεται πολύ ευχάριστα για εμάς...
Πέρα από τα δεκάδες γατάκια της άνοιξης και του καλοκαιριού, που φιλοξενούμε και που μας εμποδίζουν να βοηθήσουμε ζωάκια που είναι στο δρόμο, προστέθηκε και περιστατικό συλλέκτριας στο Καλαμάκι, στην οποία έφεραν το Υγειονομικο.
23 γάτες ενήλικες αστείρωτες γάτες σε ένα δωμάτιο 2χ3 χωρίς άμμο για την τουαλέτα τους. Έχουμε ήδη πάρει απο εκει 9 ζώα. Νεαρά και γλυκά πλάσματα που δεν τους άξιζε σε καμια περίπτση να ζουν αυτήν την κόλαση!
Και άμεσα θα πρέπει να απομακρύνουμε και τα υπολοιπα για να μην βρεθουν στο δρόμο.
Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για ανθρώπους που μπορούν να φιλοξενήσουν προσωρινά κάποιο ζωάκι, είτε απο αυτά της συλλέκτριας είτε κάποιο γατάκι.
Επίσης, αν κάποιος δραστηριοποιείται στην περιοχή του Καλαμακίου ας επικοινωνήσει μαζί μας γιατί και εξω απο το σπίτι υπάρχουν πολλά αστείρωτα ζώα και μικρά. Παρόλο που ο χώρος δεν είναι άσχημος, καθως υπάρχει ένα μεγάλο πάρκο, θα πρέπει να ελεχθεί ο πληθυσμός με στειρώσεις γιατι ήδη τα μικρά που βρίσκονται στο δρόμο είνια πάρα πολλά.
εμεις μπορούμε να βοηθήσουμε με παγίδες, κλουβιά, κλπ, αλλα είμαστε ελάχιστοι άνθρωποι που τρέχουμε για πολλά και δεν μπορούμε πλέον να ανταποκριθούμε.
Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να βοηθήσει με:
1.προσωρινή φιλοξενία
2.σύλληψη ζώων για στείρωση και μεταφορά στον κτηνίατρο
3.οικονομικά για την στείρωση των ζώων
ας επικοινωνήσει με το adespotakia@gmail.com
Πέρα από τα δεκάδες γατάκια της άνοιξης και του καλοκαιριού, που φιλοξενούμε και που μας εμποδίζουν να βοηθήσουμε ζωάκια που είναι στο δρόμο, προστέθηκε και περιστατικό συλλέκτριας στο Καλαμάκι, στην οποία έφεραν το Υγειονομικο.
23 γάτες ενήλικες αστείρωτες γάτες σε ένα δωμάτιο 2χ3 χωρίς άμμο για την τουαλέτα τους. Έχουμε ήδη πάρει απο εκει 9 ζώα. Νεαρά και γλυκά πλάσματα που δεν τους άξιζε σε καμια περίπτση να ζουν αυτήν την κόλαση!
Και άμεσα θα πρέπει να απομακρύνουμε και τα υπολοιπα για να μην βρεθουν στο δρόμο.
Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για ανθρώπους που μπορούν να φιλοξενήσουν προσωρινά κάποιο ζωάκι, είτε απο αυτά της συλλέκτριας είτε κάποιο γατάκι.
Επίσης, αν κάποιος δραστηριοποιείται στην περιοχή του Καλαμακίου ας επικοινωνήσει μαζί μας γιατί και εξω απο το σπίτι υπάρχουν πολλά αστείρωτα ζώα και μικρά. Παρόλο που ο χώρος δεν είναι άσχημος, καθως υπάρχει ένα μεγάλο πάρκο, θα πρέπει να ελεχθεί ο πληθυσμός με στειρώσεις γιατι ήδη τα μικρά που βρίσκονται στο δρόμο είνια πάρα πολλά.
εμεις μπορούμε να βοηθήσουμε με παγίδες, κλουβιά, κλπ, αλλα είμαστε ελάχιστοι άνθρωποι που τρέχουμε για πολλά και δεν μπορούμε πλέον να ανταποκριθούμε.
Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να βοηθήσει με:
1.προσωρινή φιλοξενία
2.σύλληψη ζώων για στείρωση και μεταφορά στον κτηνίατρο
3.οικονομικά για την στείρωση των ζώων
ας επικοινωνήσει με το adespotakia@gmail.com
Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010
4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ / ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
Σε λίγες ημέρες, σε όλο τον κόσμο τιμάται η ημέρα των ζώων.
Για μας τους πολίτες , τα φιλοζωικά σωματεία, τις διάφορες ομάδες που αγωνιζόμαστε για την προστασία, την ευημερία και τα δικαιώματα των ζώων η 4η Οκτωβρίου δεν είναι μια επετειακή ημέρα.
Είναι ημέρα προβληματισμού, σκέψεων, αποφάσεων, αγώνα για τα υπόλοιπα είδη του πλανήτη μας, τα οποία οι περισσότεροι τα αντιμετωπίζουμε ως κατώτερα όντα ή ως απλά αντικείμενα
Πρόκειται για ένα είδος ιδιόμορφου ρατσισμού, που αποτελεί και την αιτία των δεινών των ζώων από εμάς τους ανθρώπους.
Από μόνοι μας αντλούμε το δικαίωμα να κοιτάμε αφ΄ υψηλού τον υπόλοιπο κόσμο και από όλη αυτή την μαγεία , που λέγεται ζωή να σεβόμαστε συνήθως μόνο την ανθρώπινη.
Είναι όμως επιστημονικά ξεκάθαρο, ότι όταν ένα πλάσμα υποφέρει ,νοιώθει όπως οποιοδήποτε άλλο, ανεξάρτητα αν είναι μικρό ή μεγάλο, χερσαίο ή θαλάσσιο, άγριο ή οικόσιτο. Ο πόνος, η αγωνία, ο φόβος, η χαρά, η πείνα, η δίψα είναι συναισθήματα που βιώνονται με παρόμοιο τρόπο και από τους ανθρώπους και από τα ζώα.
Γι αυτό και εμείς προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε να πετύχουμε τον σεβασμό στο διαφορετικό, στο δικαίωμα ζωής και την ποιότητα ζωής των ζώων.
Θεωρούμε απαραίτητη την αρμονική συμβίωση ανθρώπων και ζώων, παλεύουμε να σταματήσει η με κάθε τρόπο εκμετάλλευσή τους από τον άνθρωπο, αγωνιζόμαστε να σταματήσει η κάθε είδους κακοποίησή τους.
Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ζωοφιλικών Σωματείων συμμετέχει στην συγκέντρωση της 4ης Οκτωβρίου, στις 11 η ώρα το πρωί έξω από την Βουλή , κατά την διάρκεια της οποίας θα επιδοθεί ψήφισμα στον Πρόεδρό της, ενώ στις 2 η ώρα το μεσημέρι θα δώσει συνέντευξη τύπου στην αίθουσα της Ε.Σ.Η.Ε.Α. όπου και θα αναφερθεί στο συνεχή αγώνας μας για :
Μια χώρα χωρίς αδέσποτα ζώα.
Μια χώρα χωρίς «θεάματα διασκέδασης» και « βίαια σπορ» που βασίζονται στην αιχμαλωσία , τον θάνατο και την κακοποίηση ζώων.
Μια χώρα χωρίς βιοτεχνίες κόκκινης γούνας αλλά με ήπιες και χωρίς βία μορφές οικονομικής ανάπτυξης.
Μια χώρα που θα σέβεται τις συνθήκες διαβίωσης και ποιότητας ζωής των παραγωγικών ζώων, των οποίων η ημέρα τιμάται στις 2 Οκτωβρίου παγκόσμια
Μια χώρα που δεν θα χρησιμοποιεί για τις διάφορες επιστημονικές έρευνες πειραματόζωα.
Για μια χώρα με μια άλλη αντίληψη, νοοτροπία και πολιτισμό για την υπόλοιπη ζωή του πλανήτη.
Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΖΩΟΦΙΛΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
Για μας τους πολίτες , τα φιλοζωικά σωματεία, τις διάφορες ομάδες που αγωνιζόμαστε για την προστασία, την ευημερία και τα δικαιώματα των ζώων η 4η Οκτωβρίου δεν είναι μια επετειακή ημέρα.
Είναι ημέρα προβληματισμού, σκέψεων, αποφάσεων, αγώνα για τα υπόλοιπα είδη του πλανήτη μας, τα οποία οι περισσότεροι τα αντιμετωπίζουμε ως κατώτερα όντα ή ως απλά αντικείμενα
Πρόκειται για ένα είδος ιδιόμορφου ρατσισμού, που αποτελεί και την αιτία των δεινών των ζώων από εμάς τους ανθρώπους.
Από μόνοι μας αντλούμε το δικαίωμα να κοιτάμε αφ΄ υψηλού τον υπόλοιπο κόσμο και από όλη αυτή την μαγεία , που λέγεται ζωή να σεβόμαστε συνήθως μόνο την ανθρώπινη.
Είναι όμως επιστημονικά ξεκάθαρο, ότι όταν ένα πλάσμα υποφέρει ,νοιώθει όπως οποιοδήποτε άλλο, ανεξάρτητα αν είναι μικρό ή μεγάλο, χερσαίο ή θαλάσσιο, άγριο ή οικόσιτο. Ο πόνος, η αγωνία, ο φόβος, η χαρά, η πείνα, η δίψα είναι συναισθήματα που βιώνονται με παρόμοιο τρόπο και από τους ανθρώπους και από τα ζώα.
Γι αυτό και εμείς προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε να πετύχουμε τον σεβασμό στο διαφορετικό, στο δικαίωμα ζωής και την ποιότητα ζωής των ζώων.
Θεωρούμε απαραίτητη την αρμονική συμβίωση ανθρώπων και ζώων, παλεύουμε να σταματήσει η με κάθε τρόπο εκμετάλλευσή τους από τον άνθρωπο, αγωνιζόμαστε να σταματήσει η κάθε είδους κακοποίησή τους.
Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ζωοφιλικών Σωματείων συμμετέχει στην συγκέντρωση της 4ης Οκτωβρίου, στις 11 η ώρα το πρωί έξω από την Βουλή , κατά την διάρκεια της οποίας θα επιδοθεί ψήφισμα στον Πρόεδρό της, ενώ στις 2 η ώρα το μεσημέρι θα δώσει συνέντευξη τύπου στην αίθουσα της Ε.Σ.Η.Ε.Α. όπου και θα αναφερθεί στο συνεχή αγώνας μας για :
Μια χώρα χωρίς αδέσποτα ζώα.
Μια χώρα χωρίς «θεάματα διασκέδασης» και « βίαια σπορ» που βασίζονται στην αιχμαλωσία , τον θάνατο και την κακοποίηση ζώων.
Μια χώρα χωρίς βιοτεχνίες κόκκινης γούνας αλλά με ήπιες και χωρίς βία μορφές οικονομικής ανάπτυξης.
Μια χώρα που θα σέβεται τις συνθήκες διαβίωσης και ποιότητας ζωής των παραγωγικών ζώων, των οποίων η ημέρα τιμάται στις 2 Οκτωβρίου παγκόσμια
Μια χώρα που δεν θα χρησιμοποιεί για τις διάφορες επιστημονικές έρευνες πειραματόζωα.
Για μια χώρα με μια άλλη αντίληψη, νοοτροπία και πολιτισμό για την υπόλοιπη ζωή του πλανήτη.
Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΖΩΟΦΙΛΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010
Η κιβωτός της ντροπής - Αναδημοσίευση
αυτοαποκαλούμενη "Κιβωτός" ζώων με στρουθοκάμηλους, κρι κρι, κουνελάκια, πάπιες, σπάνια ζώα του εξωτερικού και όχι μόνο.
Από την επίσκεψή μας εκεί στα μέσα του Αυγούστου 2010 διαπιστώσαμε με οργή και θλίψη όλα όσα φαίνονται αδιάψευστα και στις φωτογραφίες που τραβήξαμε και επισυνάπτουμε.
- Ζώα εγκαταλελλειμένα χωρίς καθαρό νερό και επαρκή τροφή να υποφέρουν από τις σχεδόν Αφρικανικές θερμοκρασίες της Κρήτης σε μικροσκοπικά κλουβιά-φυλακές χωρίς υποτυπώδη σκιά!
- Μια μαϊμού με εμφανές πρόβλημα υγείας (ένα τεράστιο κόκκινο εξόγκωμα) να υποφέρει χωρίς την απαραίτητη ιατρική φροντίδα!
- Ένα τυφλό σκυλάκι που είναι φίλος με την μαϊμού (όπως έγραφε σχετική πινακίδα και η οποία το ταϊζει) ζουν στο ίδιο μικροσκοπικό κλουβί σε τροπικές θερμοκρασίες, ακαθαρσίες, με το τρίχωμα του σκυλιού να είναι σε άθλια κατάσταση και το ίδιο να περιφέρεται απελπισμένο.
- Κουνελάκια σε κλουβιά που μετα βίας τα χωράνε και δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν ούτε 2 βήματα !
- Πάπιες σε μια λίμνη η οποία δεν έχει σχεδόν καθόλου νερό να υποφέρουν κάτω από τον καυτό ήλιο!
- 2 άλογα δεμένα σε δέντρα να υποφέρουν από ακινησία και ήλιο!
- Μια άλλη μαϊμουδίτσα να πασχίζει να καλυφθεί στην λιγοστή σκιά που έχει το κλουβί της (βλ. φωτο).
- Κατσικάκια, τραγιά και κρι κρι σε χώρους δυσανάλογους για τις ανάγκες και τον αριθμό τους χωρίς φροντίδα.
Επιπροσθέτως:
Πλήρης απουσία υπευθύνων του χώρου, που όπως πληροφορηθήκαμε από ντόπιους, δεν ασχολούνται πλέον εφόσον στην λογική της "αρπαχτής" είδαν οτι δεν έχουν τα έσοδα που περίμεναν απο προσέλευση κόσμου με αποτέλεσμα να παρατήσουν τα δύστυχα ζωάκια στην μοίρα τους...
Λιγοστοί αλλοδαποί παρόντες που φροντίζουν όπως μας είπαν μόνο για το πότισμα του γκαζόν !!!!
Oι ευθύνες για άμεση επέμβαση (όσο ακόμη προλαβαίνουμε...) ιδιαίτερα από φιλοζωϊκές οργανώσεις της Κρήτης όπως για παράδειγμα: "Φιλοζωζωϊκός Σύλλογος Χανίων" , "Φιλοζωική Κρήτης", "ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ" , "Cretan Animal Welfare", "ΦΙΛΟΙ ΖΩΩΝ ΡΕΘΥΜΝΟΥ" κ.α. οι οποίες θα έπρεπε να έχουν ήδη λάβει γνώση όλων αυτών και να κινηθούν αναλόγως είναι προφανείς και τεράστιες.Ελπίζουμε σε άμεσες (έστω και τώρα) ενέργειες από κάθε ενδιαφερόμενο και πραγματικό φιλόζωο...
Η ενημέρωση για το θέμα θα συνεχίζεται...
H ομάδα των
Urban Activists
Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010
24ΩΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΜΑΚ ΓΙΑ ΔΙΑΣΩΣΗ ΣΚΥΛΟΥ
Τα σωματεία της ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΖΩΟΦΙΛΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ επιθυμούν να κάνουν γνωστό σε πανελλαδικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο, το περιστατικό της διάσωσης σκύλου και να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στους άνδρες που συνέβαλαν σ’ αυτή.
Στο θέρετρο του Πολεμικού Ναυτικού στην Αγία Μαρίνα Μαραθώνα, στην Ναυτική Βάση Νοτίου Ευβοϊκού, η λεβεντιά και η ανθρωπιά περίσσεψαν.
Άνδρες που υπηρετούν στην βάση, ομάδα ανδρών της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και άνδρες της ΕΜΑΚ, μετά από πολύωρες προσπάθειες, κατάφεραν να απεγκλωβίσουν σκυλάκι που είχε παγιδευτεί σε αγωγό ομβρίων υδάτων και ήταν καταδικασμένο να πεθάνει από ασφυξία. Το ζώο ούρλιαζε και έκλαιγε πανικόβλητο και έγινε αντιληπτό από άνδρες της βάσης οι οποίοι προσπάθησαν να το ελευθερώσουν, χωρίς επιτυχία, διότι οι συνθήκες εγκλωβισμού του ήταν ιδιαίτερα δύσκολες.
Στον τόπο του περιστατικού βρέθηκε μέλος του ζωοφιλικού σωματείου ΄΄ Ζωοφιλική Σαλαμίνας ΄΄ που ανήκει στην ομάδα των σωματείων της πανελλαδικής συντονιστικής επιτροπής ζωοφιλικών σωματείων.
Στην συνέχεια κλίθηκαν η πυροσβεστική και η ΕΜΑΚ για να βοηθήσουν στην προσπάθεια.
Παρ’ όλο που το περιστατικό συνέβη στα μέσα του Αυγούστου και η θερμοκρασία ήταν ιδιαίτερα υψηλή, τα παλληκάρια δούλεψαν ασταμάτητα επί ώρες και μέχρι την στιγμή που έβγαλαν το σκυλάκι από τον αγωγό.
Τα σωματεία της ΄΄ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΖΩΟΦΙΛΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΄΄ χαιρετίζουν την προσπάθεια αυτή που είχε αποτέλεσμα την σωτηρία του ζώου.
Δυστυχώς το αυτονόητο του σεβασμού σε κάθε είδους ζωή, αποτελεί το σπάνιο για την χώρα μας και για τον λόγο αυτό ενέργειες τέτοιου είδους είναι φωτεινά παραδείγματα και πρέπει να γίνονται ευρέως γνωστά.
Ελπίζουμε πως τέτοιου είδους παραδείγματα θα έχουν μιμητές και θα συντελέσουν στην αλλαγή της νοοτροπίας όλων αυτών που θεωρούν τα ζώα ανάξια κάθε σεβασμού και τα εγκαταλείπουν, τα κακοποιούν και τα δολοφονούν με απίστευτη σκληρότητα.
Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΖΩΟΦΙΛΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
e-mail: sinzoofilikon@gmail.com
site : www.sinzoofilikon.weebly.com
Στο θέρετρο του Πολεμικού Ναυτικού στην Αγία Μαρίνα Μαραθώνα, στην Ναυτική Βάση Νοτίου Ευβοϊκού, η λεβεντιά και η ανθρωπιά περίσσεψαν.
Άνδρες που υπηρετούν στην βάση, ομάδα ανδρών της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και άνδρες της ΕΜΑΚ, μετά από πολύωρες προσπάθειες, κατάφεραν να απεγκλωβίσουν σκυλάκι που είχε παγιδευτεί σε αγωγό ομβρίων υδάτων και ήταν καταδικασμένο να πεθάνει από ασφυξία. Το ζώο ούρλιαζε και έκλαιγε πανικόβλητο και έγινε αντιληπτό από άνδρες της βάσης οι οποίοι προσπάθησαν να το ελευθερώσουν, χωρίς επιτυχία, διότι οι συνθήκες εγκλωβισμού του ήταν ιδιαίτερα δύσκολες.
Στον τόπο του περιστατικού βρέθηκε μέλος του ζωοφιλικού σωματείου ΄΄ Ζωοφιλική Σαλαμίνας ΄΄ που ανήκει στην ομάδα των σωματείων της πανελλαδικής συντονιστικής επιτροπής ζωοφιλικών σωματείων.
Στην συνέχεια κλίθηκαν η πυροσβεστική και η ΕΜΑΚ για να βοηθήσουν στην προσπάθεια.
Παρ’ όλο που το περιστατικό συνέβη στα μέσα του Αυγούστου και η θερμοκρασία ήταν ιδιαίτερα υψηλή, τα παλληκάρια δούλεψαν ασταμάτητα επί ώρες και μέχρι την στιγμή που έβγαλαν το σκυλάκι από τον αγωγό.
Τα σωματεία της ΄΄ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΖΩΟΦΙΛΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΄΄ χαιρετίζουν την προσπάθεια αυτή που είχε αποτέλεσμα την σωτηρία του ζώου.
Δυστυχώς το αυτονόητο του σεβασμού σε κάθε είδους ζωή, αποτελεί το σπάνιο για την χώρα μας και για τον λόγο αυτό ενέργειες τέτοιου είδους είναι φωτεινά παραδείγματα και πρέπει να γίνονται ευρέως γνωστά.
Ελπίζουμε πως τέτοιου είδους παραδείγματα θα έχουν μιμητές και θα συντελέσουν στην αλλαγή της νοοτροπίας όλων αυτών που θεωρούν τα ζώα ανάξια κάθε σεβασμού και τα εγκαταλείπουν, τα κακοποιούν και τα δολοφονούν με απίστευτη σκληρότητα.
Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΖΩΟΦΙΛΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
e-mail: sinzoofilikon@gmail.com
site : www.sinzoofilikon.weebly.com
Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010
ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΤΟΥ Φ. Σ. Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Σε περιοχή των Μεσκλών υπάρχει καταγγελία ότι αλκοολικός κάτοικος της περιοχής δέρνει συνεχώς το κατοικίδιό του και σχεδόν κάθε βράδυ ακούγονται οι κραυγές πόνου του σκύλου.
Το σκυλί εξυπακούεται ότι είναι και συνεχώς δεμένο και δεν μπορεί να προφυλαχθεί από το ξύλο.
Προχωράμε σε μήνυση και φυσικά θα ζητήσουμε με εισαγγελική εντολή την αφαίρεση του σκύλου και την παράδοσή του στο σύλλογο μας. Τα στοιχεία του δράστη μας είναι φυσικά γνωστά.
Αντίστοιχη περίπτωση και στην περιοχή της Χαλέπας, όπου μεσήλικας αλκοολικός και ναρκομανής δέρνει με ξύλα και αλυσίδες το μικρό σκυλάκι του , δεμένο επίσης συνεχ΄βς.
Θα προβούμε σε μήνυση άμεσα και θα ζητήσουμε την αφαίρεση του ζώου από τον «ιδιοκτήτη»
Συνέχεια της υπόθεσης με τα κουνέλια, όπου θυμίζουμε ότι ηλικιωμένος τα μετέφερε επί σειρά χιλιομέτρων με το αυτοκίνητό του με τα συρμάτινα κλουβιά να σέρνονται πάνω στην καυτή άσφαλτο πριν 15 ημέρες περίπου, με αποτέλεσμα να ματώσουν και να αιμορραγούν κα’ όλη την διάρκεια της διαδρομής.
Δεν καταθέσαμε τότε μήνυση διότι υποσχέθηκε να περιποιηθεί τα ζώα και να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσής τους.
Πριν δύο ημέρες επισκεφθήκαμε τον χώρο , όπου βρίσκονται τα κουνέλια. Ένας χώρος , που είχε μετατραπεί σε θερμοκήπιο θανάτου, λόγω των μεγάλων θερμοκρασιών που αναπτύσσονταν με το πλαστικό που είχε περιφράξει τον χώρο των κουνλιών.
Είδαμε κουνέλια νεκρά από την κακουχία και προφανώς την μεγάλη ζέστη, ενώ σε συρμάτινα κλουβιά πολύ νεκρά βρίσκονται 3-4 κουνέλια το ένα πάνω στ άλλο και χωρίς νερό.
Τα κουνέλια από την πολύ ζέστη δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν και βέβαια πέθαιναν.
Η υπόθεση πλέον θα κριθεί στην δικαιοσύνη, όσο για τα κουνέλια θα προσπαθήσουμε , όσα απέμειναν , να κάνουμε το καλύτερο γι αυτά.
Δεχθήκαμε καταγγελία για το Καστέλλι Κισσάμου από τουρίστες για σκυλίτσα σκελετωμένη από τις πολλές γέννες- αδιευκρίνιστο τι γινόντουσαν τα κουτάβια- την οποία ο ιδιοκτήτης του θα μετέφερε , όπως είπε μετά τις διαμαρτυρίες των τουριστών, στην ταράτσα μέσα στον ήλιο και το κρύο για να παύσει να γεννά.
Σύμφωνα πάντα με την καταγγελία υπήρχε και ένα κουτάβι , το οποίο δεν είχε τι να το κάνει και θα το πυροβολούσε.
Είμαστε στην έρευνα για την επαλήθευση της καταγγελίας.
Καταγγελία για περιοχή του δήμου Ιναχωρίου πάλι από τουρίστες για ένα σκυλάκι, δεμένο στην ερημιά , χωρίς νερό και τροφή , γεμάτο τσιμπούρια , σκελετωμένο , το οποίο ο ιδιοκτήτης του επισκέπτεται μια φορά την εβδομάδα.
Πριν από αυτό το σκυλάκι , υπήρχε άλλο στην θέση του το οποίο πέθανε από ασιτία και έλλειψη νερού.
Ευχαριστούμε τον Δήμο Ιναχωρίου για τον τρόπο που μας αντιμετώπισε και βοήθησε.
Η υπόθεση αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη, αφού ζητήσαμε από την αρμόδια αστυνομική αρχή να προχωρήσει αυτεπάγγελτα σε μήνυση του ιδιοκτήτη του ζώου, ο οποίος έχει και άλλα σκυλιά στις περιουσίες του σε ανάλογη κατάσταση.
Καταγγελίες για άρρωστα σκελετωμένα ζώα και σε βαρέλια ποιμενικά σκυλιά είχαμε για τις περιοχές, Αζωγυρέ, Αερινού, Λουτρό Σφακίων ( γάτες) , για τον κεντρικό δρόμο Βρυσσών –Σφακίων
ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΩΝ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΔΥΣΦΗΜΕΙ ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ, ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ?
ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΨΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ ?
Περιοχή Γαλατά, δεμένο μεγαλόσωμο σκυλί, σε μια ερημιά.
Το επισκεφθήκαμε. Διέθετε ένα βαρέλι γεμάτο αράχνες για σπιτάκι, ένα παλιό τηγάνι , μέσα στην βρώμα και δυσωδία για τροφή, που δεν υπήρχε, νερό δεν υπήρχε και τα αυτιά του μέσα στο αίμα από τις μύγες που κάθονταν πάνω στις πληγές.
Αναζητούμε τον ιδιοκτήτη για τα περαιτέρω.
Περιοχή Γαλατά επίσης. Είχαμε καταγγελία από γερμανό τουρίστα για δύο αλυσοδεμένα σκυλιά σε κακή κατάσταση. Τα επισκεφθήκαμε, τα αυτιά τους ήταν και αυτών πληγιασμένα και γεμάτα μύγες πάνω στις πληγές, κόπρανα και ακαθαρσίες παντού, νερό πουθενά.
Βρήκαμε το ιδιοκτήτη, υποσχέθηκε ότι θα βελτιώσει τις συνθήκες και θα αφήνει ελεύθερα κάποιος ώρες τα σκυλιά.
Μέχρι σήμερα δεν έγινε τίποτα.
Υπόψη ότι τα σκυλιά είναι και μόνιμα δεμένα αλλά και σε περιφραγμένο χώρο , απ΄ όπου δεν μπορούν να φύγουν.
Γιατί τα έχει και δεμένα - αυτό συμβαίνει πάρα πολύ συχνά και από άλλους- αφού δεν μπορούν να φύγουν ?
Αδυνατούμε να καταλάβουμε τη « διαστροφή» αυτή ?
Περιοχή Καβρού. Από αλλοδαπή μόνιμη κάτοικο του νησιού μας εστάλησαν φωτογραφίες από νεκρά φωλιασμένα σκυλιά.
Βρίσκονται εκεί μέρες μετά το θανατό τους , αφού ο δήμος της περιοχής, σύμφωνα με την καταγγελία δεν πηγαίνει να τα περισυλλέξει.
Ακόμη και μετά τον επώδυνο θανατό τους παραμένουν άταφα και βορά άλλων ζώων και πτηνών, χώρια για το ότι αποτελούν εστία μόλυνσης και επιβάρυνσης της δημόσιας υγείας.
Χαλέπα. Υπέργηρο ζώο μέσα σε κλουβί , πολύ μικρών διαστάσεων με αποτέλεσμα το ζώο να μην μπορεί να κινηθεί καθόλου και παραμένει πολλές ώρες μέσα στον καυτό ήλιο.
Νιο Χωριό Νέας Κυδωνίας. Καταγγελία από έλληνα τουρίστα για δύο σκυλιά μεγάλου μεγέθους, μέσα στον ήλιο επίσης, με μια αλυσίδα ή σχοινί λιγότερο και από ένα μέτρο να μην μπορούν να προφυλαχθούν από τίποτα. Το ένα σκυλί, κατά την επίσκεψή μας δεν είχε καθόλου νερό το δε άλλο διέθετε ένα σκεύος με νερό κατάμαυρο από τις βρωμιές .
Μιλήσαμε με τον ιδιοκτήτη, υποσχέθηκε να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσής τους και είμαστε σε επαγρύπνηση.
Περιοχή Λιμνούπολης. Μέσα σε χώρο με σκουριασμένα παλιοσίδερα δεμένο ένα σκυλάκι στην γνωστή κατάσταση, σκελετωμένο, μέσα στα τσιμπούρια, πληγές στα αυτιά και εμφανώς άρρωστο.
Λάβαμε και γι αυτό τα μέτρα μας. Σύμφωνα με την καταγγελία στο ίδιο αυτό χώρο δένονται ζώα , τα οποία στην συνέχεια πεθαίνουν
Καταγγελίες για δηλητηριάσεις ζώων με φόλα σωρηδόν.
Τέλος η περίπτωση των δύο σκύλων , που αναφέραμε στο προηγούμενο δελτίο τύπου μας στην Κυανή Ακτή Καλυβών, παραμένει σε εκκρεμότητα αφού οι ιδιοκτήτες τους πεισματικά
αρνούνται να μας υποδείξουν τον νέο χώρο που μετέφεραν τα σκυλιά τους – εννοείται για καλύτερα- μετά την σχετική εισαγγελική εντολή.
Η προσπάθειά μας συνεχίζεται σε επικοινωνία και πάλι με την αρμόδια εισαγγελική αρχή.
Έρχονται δημοτικές εκλογές και όλοι οι υποψήφιοι είναι γαλαντόμοι σε υποσχέσεις και προγράμματα.
Άραγε θα αποφασίσουν να πάρουν την πολιτική απόφαση να επιβάλλουν το νόμο στα Χανιά και να βελτιώσουν την κατάσταση αυτή , που πλήττει παντοιοτρόπως το νησί μας ?
Ο σύλλογός μας πάντως σε ειδική εκδήλωση θα απονείμει το βραβείο του πλέον αντιφιλόζωου Δημάρχου στο νομό και βεβαίως και του πλέον φιλόζωου.
ΦΙΛΟΖΩΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΧΑΝΙΩΝ
Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
Κλάρα και Μπου, δύο κυρίες με ειδικές ανάγκες
Κλάρα και Μπου...
Δύο πραγματικά επτάψυχες τυχερές ψιψίνες που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε. Και οι δύο γλίτωσαν από λίγο τον θάνατο, και οι δύο είχαν την θέληση και την δύναμη να τα καταφέρουν, και οι δύο βρήκαν το δικό τους σπίτι.
Και φυσικά και οι δύο έκλεψαν την καρδιά μας...
Η Κλάρα έφτασε στα χέρια μας μια πραγματικά δύσκολη μέρα όπου προσπαθούσαμε να πιάσουμε γάτες στην περιοχή του Νέου Κόσμου για στείρωση. Ήταν ήδη αργά το βράδυ όταν έπρεπε να παραλάβουμε από μια κυρία που φροντίζει κάποιες γάτο-αποικίες στην περιοχή 3 γατούλες για στείρωση: «Έχω και αυτή τη γάτα. Την βρήκα χθες, μάλλον της επιτέθηκαν σκυλιά κι έχει μια πληγή στο λαιμό. Δείτε αν μπορεί να γίνει καλά αλλιώς της κάνετε ευθανασία.»
Εκείνη την ώρα σκέφτηκα: «Για ποια ευθανασία μιλάμε για μια πληγή στο λαιμό;» αλλά ήμουν αρκετά κουρασμένη και βιαζόμουν για να ανοίξω κουβέντα. Πήραμε τις γάτες και φύγαμε για την γιατρό όπου αφήσαμε τα ζώα ακριβώς την ώρα που έκλεινε. Ανέφερα την πληγή και μου είπε ότι θα εξέταζε το ζώο το επόμενο πρωί με την στείρωση.
Το επόμενο πρωί η γιατρός με πήρε ιδιαίτερα αναστατωμένη για να μου αναφέρει ότι το ζώο ήταν παράλυτο από το λαιμό και κάτω. Μιλώντας με την κυρία που το μάζεψε μου ανέφερε ότι έτσι το βρήκε πράγματι το ζώο.
Η ακτινογραφία δεν έδειξε κάποια βλάβη στην σπονδυλική στήλη, παρόλα αυτά αν κάποιο νεύρο ήταν πειραγμένο τα πράγματα δεν θα ήταν καθόλου αισιόδοξα. Το ζωάκι αρνούταν να φάει μόνο του και η γιατρός το τάισε με σύριγγα. Η άποψή της ήταν να περιμένουμε δέκα ημέρες και αν δεν υπάρξει κάποια αλλαγή να γίνει ευθανασία.
Στο διάστημα αυτό η γατούλα ονομάστηκε «γατί-αμπαζούρ». Βρισκόταν ολόκληρη την ημέρα ξαπλωμένη σε γατο-κρεβατάκι σε ήσυχο σημείο του κτηνιατρείου. Φυσικά δεν μετακινούταν μόνη της από εκεί. Κλάρα την ονόμασε πελάτισσα που ερχόταν καθημερινά για κάποια θεραπεία στον γάτο της. Την συμπάθησε πολύ και επέμενε ότι θα γίνει σύντομα καλά. Οι δέκα μέρες πέρασαν και η μόνη μικρή εξέλιξη ήταν ότι σε κάποιες περιπτώσεις η Κλάρα προσπαθούσε να συρθεί λίγο μόνη της, κουνώντας ελάχιστα τα πόδια. Τα πράγματα έδειχναν λιγάκι αισιόδοξα και το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι φαινόταν να έχει έλεγχο της κύστης της και του εντέρου μας έκαναν να αποφασίσουμε να της δώσουμε κι άλλο χρόνο.
Η Κλάρα άρχισε σιγά σιγά να αλλάζει μόνη της πλευρό και να προσπαθεί να καθίσει πιο όρθια. Και πράγματι τα κατάφερε. Και ευτυχώς άρχισε να τρώει μόνη της. Αργά αλλά σταθερά λοιπόν η Κλάρα κατάφερε να σταθεί στα πόδια της! Μόνο το ένα μπροστινό της ποδαράκι απέφευγε να χρησιμοποιεί στο περπάτημα, παρόλο που το χρησιμοποιούσε όταν στεκόταν.
Σοβαροφανής και λίγο φοβισμένη, αλλά κατά βάθος γλυκιά και χαδιάρα, η λίγο χαζούλα Κλάρα είχε ήδη κερδίσει την καρδιά μας. Θα μεταφερόταν από το κτηνιατρείο σε χώρο φιλοξενίας γιατί ήταν ώρα να αρχίσει να κινείται κανονικά και να ασκείται ώστε να δυναμώσει το σώμα της.
Για τον σκοπό αυτό έπρεπε να της βρούμε και την κατάλληλη παρέα.
Και ποια καλύτερη από την Μπου;
Η Μπου είναι μια νεαρή ταρταρουγίτσα με πραγματικά αξιολάτρευτο χαρακτήρα.
Για αυτήν μου τηλεφώνησε κάποια κοπέλα ότι βρίσκεται άσχημα χτυπημένη σε έναν ακάλυπτο και αν μπορούμε να πάμε να την μαζέψουμε γιατί οι άνθρωποι που την τάιζαν δεν ήταν διατεθειμένοι να ασχοληθούν.
Έχοντας ήδη αντιμετωπίσει οικονομικά και συναισθηματικά άλλα 3 τουλάχιστον τέτοια περιστατικά σε μερικούς μήνες δεν άντεχα ακόμα ένα, παρόλα αυτά η ιδέα ενός ζώου που υποφέρει στο δρόμο αβοήθητο δεν είναι κάτι που μπορούσε να αντέξω στην συνείδησή μου.
Η συν-εθελόντρια Ρούλα (την οποία ευχαριστώ πολύ) πήγε εκεί με ταξί να αναζητήσει το ζωάκι. Κάπου εκεί εμφανίστηκε και η κυρία που το τάιζε η οποία τελικά, βλέποντας ότι η Ρούλα ήρθε με ταξί να το βοηθήσει την πήγε με το αμάξι της στο κτηνιατρείο. Συμφώνησε την τιμή που της είπε η κτηνίατρος για την νοσηλεία της Μπου και έφυγε.
Και στην δικιά της περίπτωση τα πράγματα δεν φαίνονταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Δεν μπορούσε να κινήσει καθόλου το πίσω μέρος τους σώματός της και επιπλέον ήταν έγκυος. Μόνο 6 μηνών έγκυος και παράλυτη!
Αυτό που πραγματικά μας εντυπωσίασε στο πλάσμα αυτό είναι ότι από την πρώτη στιγμή ήταν ευδιάθετο και ζητούσε χάδια και έκανε τουμπίτσες. Και στην περίπτωσή της η ακτινογραφία δεν έδειξε κάποια βλάβη στην σπονδυλική στήλη, οπότε και πάλι αποφασίσαμε να περιμένουμε, αφού είχε και κάποια μικρή αντίδραση στα πίσω πόδια.
Το δεκαήμερο πέρασε χωρίς καμιά ουσιαστική αλλαγή. Με ιδιαίτερα άσχημη ψυχολογία έθιξα το θέμα της ευθανασίας καθώς αυτό το ζώο δεν θα είχε κανένα μέλλον αν δεν άλλαζε η κατάστασή του. Και πάλι η κτηνίατρος με απέτρεψε και πρότεινε να δώσουμε στο ζώο μια ευκαιρία γιατί δεν είχε πρόβλημα ούτε με την ούρηση ούτε με την αφόδευση και ακόμα και αν έμενε ανάπηρο από τα πίσω πόδια θα μπορούσε να ζήσει μια σχετικά φυσιολογική ζωή. Αλλά, πάνω απ’ όλα, σε ένα ζώο τόσο ευδιάθετο και με όρεξη για ζωή, δεν μπορείς παρά να δώσεις μια ευκαιρία.
Η Μπου ξεκίνησε φυσιοθεραπείες και ταυτόχρονα προγραμματίστηκε και η στείρωσή της, καθώς ήταν ήδη σε σχετικά προχωρημένη εγκυμοσύνη.
Οι άνθρωποι που την έφεραν εμφανίστηκαν να την δουν, είπαν στην γιατρό ότι, εντάξει, θα δώσουν κάποια λεφτά, αλλά βασικά θα την αναλάβει το Αδεσποτολόγιο. Πάλι καλά που με ενημέρωσαν ότι θα αναλάβω τα έξοδα... Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα και κάτι καλύτερο από ανθρώπους που βλέπουν το ζωάκι που θεωρητικά τάιζαν τόσο καιρό να σέρνεται στο δρόμο και περιμένουν ήδη υπερ-φορτωμένους εθελοντές, χωρίς αυτοκίνητο, να έρθουν από την άλλη άκρη της Αθήνας να το μεταφέρουν στο γιατρό.
Η πικρία του ότι για μια ακόμα φορά είχα επωμιστεί έξοδα στα οποία θα δυσκολευόμουν να αντεπεξέλθω, μετριάστηκε από την μεγάλη μου χαρά όταν η κτηνίατρος μου έδειξε την Μπου να κάνει τα πρώτα της διστακτικά βήματα!
Παρόλο που ήταν αρκετά ασταθής και έπεφτε συχνά όταν βιαζόταν, έκανε την προσπάθεια να χρησιμοποιήσει σωστά τα πόδια της. Καθώς για τους μήνες της νοσηλείας της βρισκόταν σε γειτονικό κλουβάκι με την Κλάρα, τις μεταφέραμε σε χώρο φιλοξενίας μαζί.
Η Μπου, σαν πιο χαζοχαρούμενη και τολμηρή, εξερεύνησε γρήγορα όλο το χώρο πριν διαλέξει το κρεβατάκι της. Η Κλάρα από την άλλη, αρνήθηκε να βγει από την γατοφόρο για την πρώτη μέρα. Αντιδρούσε θετικά στα χάδια, αλλά λιγάκι εχθρικά στις προσπάθειες της Μπου να την προσεγγίσει.
Μέσα σε 2 μέρες όπως ήταν φυσικό η απίστευτα χαριτωμένη Μπου είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη της Κλάρας. Άρχισαν να παίζουν μαζί σαν μικρά γατάκια. Ήταν πραγματικά απόλαυση να βλέπεις την πρώην γάτα-αμπαζούρ Κλάρα να κυνηγάει μπαλάκια, να τρέχει και να χοροπηδάει.
Και οι δύο κυρίες πλέον έχουν πάρει τον δικό τους δρόμο. Η Μπου βρήκε ένα ζεστό σπίτι σε ανθρώπους που την ξεχώρισαν για τον γλυκό χαρακτήρα και την χαριτωμένη φατσούλα της ενώ η Κλάρα φιλοξενείται προσωρινά σε σπίτι καταπληκτικής κυρίας με μεγάλη καρδιά για όλα τα γατάκια, και ειδικά αυτά με προβλήματα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και εκ μέρους τους στην κτηνίατρο μου Αλίκη Δέγλερη που τις φρόντισε και κυρίως που τους έδωσε μια ευκαιρία. Ένα ευχαριστώ που έχει αγκαλιάσει όλα τα ζωάκια που της έφερα, δύσκολα, εύκολα, χτυπημένα, άρρωστα, μικρά και γέρικα, με αγάπη και υπομονή, χιούμορ και αισιοδοξία. Σε αυτήν οφείλουν πραγματικά πολλά από αυτά την ζωή τους.
Καταλήγοντας, συχνά με έχει απασχολήσει το θέμα του καταπόσον αξίζει τον κόπο να δώσει κανείς μια ευκαιρία σε ένα ζώο το οποίο δεν φαίνεται να έχει πολλές ελπίδες να επανέλθει.
Από την μια πλευρά αυτό σημαίνει πολύ χρόνο και χρήμα και όταν έχεις άλλα τόσα και περισσότερα περιστατικά να αντιμετωπίσεις, μαζί με εμβολιασμούς και στειρώσεις, είναι πρακτικά αδύνατον να ανταπεξέλθεις. Συχνά μπαίνω στον πειρασμό να αλλάξω τηλέφωνο ώστε απλά να επιβαρύνομαι με τα περιστατικά που μόνη μου θα μαζέψω από το δρόμο και όχι και με αυτά με του κάθε τσαμπατζή φιλόζωου που σου πασάρει το ζωάκι κι αισθάνεται και καλά με τον εαυτό του ότι το έσωσε.
Επιπλέον, αξίζει τον κόπο να πληρώνει κανείς για ένα ζώο χρήματα που αντιστοιχούν σε αρκετές στειρώσεις αδεσπότων; Βοηθάμε πραγματικά στην επίλυση του προβλήματος των αδεσπότων στην Ελλάδα με τον τρόπο αυτό, ή απλά ξοδεύουμε χρόνο, χρήμα και δυνάμεις σε λάθος κατεύθυνση;
Από την άλλη πλευρά όμως, ξεκινήσαμε αυτήν την ηλίθια και ψυχοφθόρα ιστορία του εθελοντισμού για τα αδέσποτα για να βοηθήσουμε ακριβώς αυτές τις ψυχούλες, όχι μόνο σαν στατιστικές και νούμερα, αλλά σαν ζωντανά πλάσματα με την δικιά τους ιστορία και χαρακτήρα. Να προσπαθήσουμε για να έχουν επιτέλους μια αξία και μια ποιότητα ζωής, για να βρουν κάποια έστω από αυτά ένα ευτυχισμένο σπίτι.
Αισιόδοξες ιστορίες σαν της Κλάρας και της Μπου είναι αυτές που μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε, παρόλα τα προβλήματα, την κούραση και την οικονομική πίεση.
Τελικά, ναι, αξίζει τον κόπο!
Δύο πραγματικά επτάψυχες τυχερές ψιψίνες που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε. Και οι δύο γλίτωσαν από λίγο τον θάνατο, και οι δύο είχαν την θέληση και την δύναμη να τα καταφέρουν, και οι δύο βρήκαν το δικό τους σπίτι.
Και φυσικά και οι δύο έκλεψαν την καρδιά μας...
Η Κλάρα έφτασε στα χέρια μας μια πραγματικά δύσκολη μέρα όπου προσπαθούσαμε να πιάσουμε γάτες στην περιοχή του Νέου Κόσμου για στείρωση. Ήταν ήδη αργά το βράδυ όταν έπρεπε να παραλάβουμε από μια κυρία που φροντίζει κάποιες γάτο-αποικίες στην περιοχή 3 γατούλες για στείρωση: «Έχω και αυτή τη γάτα. Την βρήκα χθες, μάλλον της επιτέθηκαν σκυλιά κι έχει μια πληγή στο λαιμό. Δείτε αν μπορεί να γίνει καλά αλλιώς της κάνετε ευθανασία.»
Εκείνη την ώρα σκέφτηκα: «Για ποια ευθανασία μιλάμε για μια πληγή στο λαιμό;» αλλά ήμουν αρκετά κουρασμένη και βιαζόμουν για να ανοίξω κουβέντα. Πήραμε τις γάτες και φύγαμε για την γιατρό όπου αφήσαμε τα ζώα ακριβώς την ώρα που έκλεινε. Ανέφερα την πληγή και μου είπε ότι θα εξέταζε το ζώο το επόμενο πρωί με την στείρωση.
Το επόμενο πρωί η γιατρός με πήρε ιδιαίτερα αναστατωμένη για να μου αναφέρει ότι το ζώο ήταν παράλυτο από το λαιμό και κάτω. Μιλώντας με την κυρία που το μάζεψε μου ανέφερε ότι έτσι το βρήκε πράγματι το ζώο.
Η ακτινογραφία δεν έδειξε κάποια βλάβη στην σπονδυλική στήλη, παρόλα αυτά αν κάποιο νεύρο ήταν πειραγμένο τα πράγματα δεν θα ήταν καθόλου αισιόδοξα. Το ζωάκι αρνούταν να φάει μόνο του και η γιατρός το τάισε με σύριγγα. Η άποψή της ήταν να περιμένουμε δέκα ημέρες και αν δεν υπάρξει κάποια αλλαγή να γίνει ευθανασία.
Στο διάστημα αυτό η γατούλα ονομάστηκε «γατί-αμπαζούρ». Βρισκόταν ολόκληρη την ημέρα ξαπλωμένη σε γατο-κρεβατάκι σε ήσυχο σημείο του κτηνιατρείου. Φυσικά δεν μετακινούταν μόνη της από εκεί. Κλάρα την ονόμασε πελάτισσα που ερχόταν καθημερινά για κάποια θεραπεία στον γάτο της. Την συμπάθησε πολύ και επέμενε ότι θα γίνει σύντομα καλά. Οι δέκα μέρες πέρασαν και η μόνη μικρή εξέλιξη ήταν ότι σε κάποιες περιπτώσεις η Κλάρα προσπαθούσε να συρθεί λίγο μόνη της, κουνώντας ελάχιστα τα πόδια. Τα πράγματα έδειχναν λιγάκι αισιόδοξα και το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι φαινόταν να έχει έλεγχο της κύστης της και του εντέρου μας έκαναν να αποφασίσουμε να της δώσουμε κι άλλο χρόνο.
Η Κλάρα άρχισε σιγά σιγά να αλλάζει μόνη της πλευρό και να προσπαθεί να καθίσει πιο όρθια. Και πράγματι τα κατάφερε. Και ευτυχώς άρχισε να τρώει μόνη της. Αργά αλλά σταθερά λοιπόν η Κλάρα κατάφερε να σταθεί στα πόδια της! Μόνο το ένα μπροστινό της ποδαράκι απέφευγε να χρησιμοποιεί στο περπάτημα, παρόλο που το χρησιμοποιούσε όταν στεκόταν.
Σοβαροφανής και λίγο φοβισμένη, αλλά κατά βάθος γλυκιά και χαδιάρα, η λίγο χαζούλα Κλάρα είχε ήδη κερδίσει την καρδιά μας. Θα μεταφερόταν από το κτηνιατρείο σε χώρο φιλοξενίας γιατί ήταν ώρα να αρχίσει να κινείται κανονικά και να ασκείται ώστε να δυναμώσει το σώμα της.
Για τον σκοπό αυτό έπρεπε να της βρούμε και την κατάλληλη παρέα.
Και ποια καλύτερη από την Μπου;
Η Μπου είναι μια νεαρή ταρταρουγίτσα με πραγματικά αξιολάτρευτο χαρακτήρα.
Για αυτήν μου τηλεφώνησε κάποια κοπέλα ότι βρίσκεται άσχημα χτυπημένη σε έναν ακάλυπτο και αν μπορούμε να πάμε να την μαζέψουμε γιατί οι άνθρωποι που την τάιζαν δεν ήταν διατεθειμένοι να ασχοληθούν.
Έχοντας ήδη αντιμετωπίσει οικονομικά και συναισθηματικά άλλα 3 τουλάχιστον τέτοια περιστατικά σε μερικούς μήνες δεν άντεχα ακόμα ένα, παρόλα αυτά η ιδέα ενός ζώου που υποφέρει στο δρόμο αβοήθητο δεν είναι κάτι που μπορούσε να αντέξω στην συνείδησή μου.
Η συν-εθελόντρια Ρούλα (την οποία ευχαριστώ πολύ) πήγε εκεί με ταξί να αναζητήσει το ζωάκι. Κάπου εκεί εμφανίστηκε και η κυρία που το τάιζε η οποία τελικά, βλέποντας ότι η Ρούλα ήρθε με ταξί να το βοηθήσει την πήγε με το αμάξι της στο κτηνιατρείο. Συμφώνησε την τιμή που της είπε η κτηνίατρος για την νοσηλεία της Μπου και έφυγε.
Και στην δικιά της περίπτωση τα πράγματα δεν φαίνονταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Δεν μπορούσε να κινήσει καθόλου το πίσω μέρος τους σώματός της και επιπλέον ήταν έγκυος. Μόνο 6 μηνών έγκυος και παράλυτη!
Αυτό που πραγματικά μας εντυπωσίασε στο πλάσμα αυτό είναι ότι από την πρώτη στιγμή ήταν ευδιάθετο και ζητούσε χάδια και έκανε τουμπίτσες. Και στην περίπτωσή της η ακτινογραφία δεν έδειξε κάποια βλάβη στην σπονδυλική στήλη, οπότε και πάλι αποφασίσαμε να περιμένουμε, αφού είχε και κάποια μικρή αντίδραση στα πίσω πόδια.
Το δεκαήμερο πέρασε χωρίς καμιά ουσιαστική αλλαγή. Με ιδιαίτερα άσχημη ψυχολογία έθιξα το θέμα της ευθανασίας καθώς αυτό το ζώο δεν θα είχε κανένα μέλλον αν δεν άλλαζε η κατάστασή του. Και πάλι η κτηνίατρος με απέτρεψε και πρότεινε να δώσουμε στο ζώο μια ευκαιρία γιατί δεν είχε πρόβλημα ούτε με την ούρηση ούτε με την αφόδευση και ακόμα και αν έμενε ανάπηρο από τα πίσω πόδια θα μπορούσε να ζήσει μια σχετικά φυσιολογική ζωή. Αλλά, πάνω απ’ όλα, σε ένα ζώο τόσο ευδιάθετο και με όρεξη για ζωή, δεν μπορείς παρά να δώσεις μια ευκαιρία.
Η Μπου ξεκίνησε φυσιοθεραπείες και ταυτόχρονα προγραμματίστηκε και η στείρωσή της, καθώς ήταν ήδη σε σχετικά προχωρημένη εγκυμοσύνη.
Οι άνθρωποι που την έφεραν εμφανίστηκαν να την δουν, είπαν στην γιατρό ότι, εντάξει, θα δώσουν κάποια λεφτά, αλλά βασικά θα την αναλάβει το Αδεσποτολόγιο. Πάλι καλά που με ενημέρωσαν ότι θα αναλάβω τα έξοδα... Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα και κάτι καλύτερο από ανθρώπους που βλέπουν το ζωάκι που θεωρητικά τάιζαν τόσο καιρό να σέρνεται στο δρόμο και περιμένουν ήδη υπερ-φορτωμένους εθελοντές, χωρίς αυτοκίνητο, να έρθουν από την άλλη άκρη της Αθήνας να το μεταφέρουν στο γιατρό.
Η πικρία του ότι για μια ακόμα φορά είχα επωμιστεί έξοδα στα οποία θα δυσκολευόμουν να αντεπεξέλθω, μετριάστηκε από την μεγάλη μου χαρά όταν η κτηνίατρος μου έδειξε την Μπου να κάνει τα πρώτα της διστακτικά βήματα!
Παρόλο που ήταν αρκετά ασταθής και έπεφτε συχνά όταν βιαζόταν, έκανε την προσπάθεια να χρησιμοποιήσει σωστά τα πόδια της. Καθώς για τους μήνες της νοσηλείας της βρισκόταν σε γειτονικό κλουβάκι με την Κλάρα, τις μεταφέραμε σε χώρο φιλοξενίας μαζί.
Η Μπου, σαν πιο χαζοχαρούμενη και τολμηρή, εξερεύνησε γρήγορα όλο το χώρο πριν διαλέξει το κρεβατάκι της. Η Κλάρα από την άλλη, αρνήθηκε να βγει από την γατοφόρο για την πρώτη μέρα. Αντιδρούσε θετικά στα χάδια, αλλά λιγάκι εχθρικά στις προσπάθειες της Μπου να την προσεγγίσει.
Μέσα σε 2 μέρες όπως ήταν φυσικό η απίστευτα χαριτωμένη Μπου είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη της Κλάρας. Άρχισαν να παίζουν μαζί σαν μικρά γατάκια. Ήταν πραγματικά απόλαυση να βλέπεις την πρώην γάτα-αμπαζούρ Κλάρα να κυνηγάει μπαλάκια, να τρέχει και να χοροπηδάει.
Και οι δύο κυρίες πλέον έχουν πάρει τον δικό τους δρόμο. Η Μπου βρήκε ένα ζεστό σπίτι σε ανθρώπους που την ξεχώρισαν για τον γλυκό χαρακτήρα και την χαριτωμένη φατσούλα της ενώ η Κλάρα φιλοξενείται προσωρινά σε σπίτι καταπληκτικής κυρίας με μεγάλη καρδιά για όλα τα γατάκια, και ειδικά αυτά με προβλήματα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και εκ μέρους τους στην κτηνίατρο μου Αλίκη Δέγλερη που τις φρόντισε και κυρίως που τους έδωσε μια ευκαιρία. Ένα ευχαριστώ που έχει αγκαλιάσει όλα τα ζωάκια που της έφερα, δύσκολα, εύκολα, χτυπημένα, άρρωστα, μικρά και γέρικα, με αγάπη και υπομονή, χιούμορ και αισιοδοξία. Σε αυτήν οφείλουν πραγματικά πολλά από αυτά την ζωή τους.
Καταλήγοντας, συχνά με έχει απασχολήσει το θέμα του καταπόσον αξίζει τον κόπο να δώσει κανείς μια ευκαιρία σε ένα ζώο το οποίο δεν φαίνεται να έχει πολλές ελπίδες να επανέλθει.
Από την μια πλευρά αυτό σημαίνει πολύ χρόνο και χρήμα και όταν έχεις άλλα τόσα και περισσότερα περιστατικά να αντιμετωπίσεις, μαζί με εμβολιασμούς και στειρώσεις, είναι πρακτικά αδύνατον να ανταπεξέλθεις. Συχνά μπαίνω στον πειρασμό να αλλάξω τηλέφωνο ώστε απλά να επιβαρύνομαι με τα περιστατικά που μόνη μου θα μαζέψω από το δρόμο και όχι και με αυτά με του κάθε τσαμπατζή φιλόζωου που σου πασάρει το ζωάκι κι αισθάνεται και καλά με τον εαυτό του ότι το έσωσε.
Επιπλέον, αξίζει τον κόπο να πληρώνει κανείς για ένα ζώο χρήματα που αντιστοιχούν σε αρκετές στειρώσεις αδεσπότων; Βοηθάμε πραγματικά στην επίλυση του προβλήματος των αδεσπότων στην Ελλάδα με τον τρόπο αυτό, ή απλά ξοδεύουμε χρόνο, χρήμα και δυνάμεις σε λάθος κατεύθυνση;
Από την άλλη πλευρά όμως, ξεκινήσαμε αυτήν την ηλίθια και ψυχοφθόρα ιστορία του εθελοντισμού για τα αδέσποτα για να βοηθήσουμε ακριβώς αυτές τις ψυχούλες, όχι μόνο σαν στατιστικές και νούμερα, αλλά σαν ζωντανά πλάσματα με την δικιά τους ιστορία και χαρακτήρα. Να προσπαθήσουμε για να έχουν επιτέλους μια αξία και μια ποιότητα ζωής, για να βρουν κάποια έστω από αυτά ένα ευτυχισμένο σπίτι.
Αισιόδοξες ιστορίες σαν της Κλάρας και της Μπου είναι αυτές που μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε, παρόλα τα προβλήματα, την κούραση και την οικονομική πίεση.
Τελικά, ναι, αξίζει τον κόπο!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)