Κυριακή 6 Δεκεμβρίου
Δύσκολη μέρα για την Αθήνα. Κατεβαίνω κατά τις 9 το βράδυ στο κέντρο. Η Αθήνα όλη κλειστή από αστυνομία. Όλοι οι δρόμοι του κέντρου μπλοκαρισμένοι
Το γνωστό σκηνικό. Η ατμόσφαιρα αποπνικτική από τα καπνογόνα και οι δρόμοι γύρω από το πολυτεχνείο βομβαρδισμένοι.
Από την Στουρνάρη οι αναρχικοί να βρίζουν, να πετάνε μπουκάλια, καμιά δυο μολότωφ, καδρόνια, πέτρες, μάρμαρα και ότι αυτοσχέδιο μπορούν να χρησιμοποιήσουν για πυρομαχικά
Από την Τζώρτζ τα ΜΑΤ, παρατεταγμένα σε σειρά, φουλ εξοπλισμός, κράνη ασπίδες, δακρυγόνα, γκλοπς, καπνογόνα και ότι άλλο τους δίνει το κράτος για πυρομαχικά.
Οι δύο ομάδες προσπαθούσαν να διατηρήσουν τον κυριαρχικό τους χώρο και η εικόνα που ερχόταν στα μάτια μου ήταν «αστεία» και επαναλαμβανόμενη.
Έκαναν ντου οι αναρχικοί δώστου πίσω τα ΜΑΤ. Έκαναν ντου τα ΜΑΤ δώστου πίσω οι αναρχικοί. Όπως είναι το παιχνίδι της διελκυστίνδας. Αυτό μπορεί να κράτησε όλο το βράδυ.
Παρεμπιπτόντως, ποιος είναι αυτός που άφησε μια BMW παρκαρισμένη στη Τζώρτζ?
Πίσω από τα ΜΑΤ ήταν μαζεμένος κόσμος. Εξαγριωμένοι κάτοικοι της περιοχής αρκετοί με τις παντόφλες τους. Δημοσιογράφοι, φωτογράφοι, περίεργοι μέσα σ αυτούς κι εγώ με μπύρα και τσιγάρο. Πιτσιρικαρία αρκετή.
Όλοι εμείς, οι από πίσω από τα ΜΑΤ σε κάθε ντου πηγαινοερχόμασταν ανάλογα.
Όταν έπεφτε το κοτρωνίδι όπου φύγει φύγει, μετά όταν έκαναν ντου τα ΜΑΤ και εμείς από πίσω, διότι το live είναι καλύτερο από την τηλεόραση.
Εκεί στο χαλαρό πάνε τα ΜΑΤ με αστραπιαία κίνηση και βουτάνε έναν νεαρό που ήταν κοντά μου. Βρε τι έγινε γιατί τον πήρανε? Έμπειρος κάτοικος της περιοχής μου λέει ότι τον πήραν γιατί είχε στη πλάτη του μια τσάντα. Είχε μάθει ο άνθρωπος από τόσες προσαγωγές που είδε.
Οι κουβέντες πολλές. Κάποιοι ήταν έξαλλοι με τους κουκουλοφόρους, κάποιοι άλλοι πάλι ήταν έξαλλοι με την αστυνομία. Άλλοι ήταν έξαλλοι με την άδικη τη κοινωνία, άλλοι ήταν έξαλλοι επειδή ξέχασαν τα τσιγάρα και τα μαγαζιά ήταν κλειστά.
Κάποιοι έλεγαν ότι μας χρειάζεται Παπαδόπουλος, άλλοι να αρθεί το άσυλο, άλλοι να μην αρθεί το άσυλο, άλλοι να τους πλακώσουν στο ξύλο και να τους συλλάβουν όλους, άλλοι έλεγαν να ανοίξουν τα περίπτερα να πάρουν τσιγάρα.
Ξάφνου έρχεται ένας δημοσιογράφος από ένα γερμανικό κανάλι και μου ζητάει να πω τη γνώμη μου.
-τι έχει αλλάξει από πέρυσι μέχρι σήμερα? Ρωτάει
-έχει αλλάξει κάθε πολυκατοικία στα εξάρχεια τα τζάμια της. Απαντάω
-ε όχι δεν καταλάβατε εννοώ στη κοινωνία, στο κράτος τι έχει αλλάξει?
-έχει αλλάξει το κόμμα που κυβερνά, για την Ελλάδα είναι η μόνη αλλαγή
-τι γνώμη έχετε γι αυτά που συμβαίνουν?
Εδώ με βρήκε αδιάβαστη. Δεν έχω γνώμη. Νομίζω ότι είναι αστείο να μη βλέπουμε την κοινωνική διάσταση που έχει η πράξη αυτών που τα σπάνε.
Τι σημαίνει δηλαδή είναι αλήτες?? Μόνο η καταστολή έχει σημασία.
Προφανώς αυτοί οι άνθρωποι μη έχοντας βήμα και χώρο να μιλήσουν ξεσπούν.
-πιστεύετε ότι οι εκδηλώσεις που έγιναν τιμούν τη μνήμη του Αλέξη? Συνεχίζει
-δεν θέλω να τιμούν κανέναν θέλω να είναι όλοι ζωντανοί.
Τελικά δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο ή άδικο. Μπορεί όλοι να έχουμε και δίκιο και άδικο ταυτόχρονα.
Ξέρω όμως ποιος δεν θα βρει ποτέ το δίκιο του.
Ο ΑΛΕΞΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου