Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Μπόμπα - μια ιστορία ελπίδας!


Παρόλο που έχει μπει ήδη ο Νοέμβρης, και το αφιέρωμά μας σε ζωάκια με ειδικές ανάγκες έχει ολοκληρωθεί, δεν μπορούσαμε παρά να δημοσιεύσουμε την ιστορία της Μπόμπας, από την Ιωάννα, μια καταπληκτική κοπέλα που έσωσε την γατούλα αυτή και την έκανε ευτυχισμένη.
Ένα μεγάλο μπράβο από εμάς στην Ιωάννα, όχι μόνο για την Μπόμπα, αλλά και για την υπόλοιπη δράση της για τα αδέσποτα της γειτονιάς της.



Πάει ένας χρόνος από τότε που είχα βρει την Μπόμπα μου στην Αττική Οδό, ενώ προσπαθούσε να ανέβει το πεζοδρόμιο. Ήταν χτυπημένη από αυτοκίνητο στην σπονδυλική στήλη και ήταν μόλις ενός μήνα μωρό... Ύστερα από διάφορες περιπέτειες και επισκέψεις σε διαφόρους κτηνιάτρους, αποφάσισα να μην της κάνω ευθανασία, παρόλο που όλοι (εκτός από τον τωρινό μου κτηνίατρο) με συμβούλευαν γι' αυτή την κίνηση.
Ύστερα από σωστή ενημέρωση έμαθα ότι τα νεύρα της κύστης και του εντέρου είχαν καταστραφεί και ότι θα χρειαζόταν καθημερινή φροντίδα και βοήθεια στην ούρηση και στην αφόδευση. Φαινόταν σημαντική ευθύνη και στην αρχή τρόμαξα. Ήδη όμως την είχα λατρέψει και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι η ζωούλα της θα είχε ένα τόσο άδοξο τέλος.
Τώρα πια ζούμε μαζί, έχουμε βρει τους ρυθμούς μας και είμαστε απίστευτα δεμένες. Μπορεί να έχει ειδικές ανάγκες και τα πισινά της ποδαράκια να μην την κρατούν όρθια, κατά τ' άλλα ζει σα φυσιολογική γάτα. Τρέχει, σκαρφαλώνει, είναι κοινωνική, γεμάτη ζωή...
Την φροντίδα που της προσφέρω μου την ανταποδίδει με το παραπάνω με πλήρη αφοσίωση και αγάπη. Την παίρνω μαζί μου παντού, μέχρι και στα ταξίδια μου. Αυτό το καλοκαίρι μάλιστα πήγαμε για camping και ήταν πιο εύκολο απ' όσο φανταζόμουν.
Δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή που αποφάσισα να την κρατήσω. Από τότε νιώθω πιο δυνατή, νιώθω ότι οφείλω να είμαι καλά για να την φροντίζω...

1 σχόλιο:

Littlewind είπε...

Πολλά συγχαρητήρια για την υπέροχη κίνησή σου. Πραγματικά δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που θα προσπαθούσαν πραγματικά να σώσουν τη ζωή σε μία γατούλα στη θέση της Μπόμπας, πόσο μάλλον να την υιοθετήσουν παρά την αναπηρία της και να τη φροντίζουν με τόση αγάπη. Μπράβο, 1000 μπράβο, με συγκίνησες πολύ και μου έδωσες κουράγιο! Υπάρχουν κι άλλοι πραγματικοί άνθρωποι εκεί έξω που προσπαθούν!